Każdy podmiot wykonujący działalność leczniczą (czyli podmiot leczniczy oraz praktyka zawodowa), w tym także zakład rehabilitacji leczniczej (zwany w skrócie zakładem rehabilitacji) oraz praktyka fizjoterapeutyczna, aby prowadzić działalność leczniczą, musi spełniać wymogi formalne określone prawem, a w szczególności art. 17 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2190). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a tej ustawy każdy podmiot wykonujący działalność leczniczą ma obowiązek zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.
Autor: Małgorzata Paszkowska
Absolwentka prawa i studiów podyplomowych menedżerskich, adiunkt w Zakładzie Prawa Administracyjnego Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, gdzie prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz zajęcia dydaktyczne m.in. z prawa w ochronie zdrowia oraz marketingu i public relations w ochronie zdrowia, także na kierunku fizjoterapia. Współorganizator kierunku Zdrowie publiczne. Autorka programów i opiekun merytoryczny studiów podyplomowych: Zarządzanie podmiotami leczniczymi, Zarządzania w ochronie zdrowia, Fizjoterapia geriatryczna. Współorganizator Centrum Rehabilitacyjno-Medycznego REH-MEDIQ. Od wielu lat zajmuje się także doradztwem i szkoleniami dla świadczeniodawców medycznych w tym dla zakładów rehabilitacji leczniczej. Zainteresowania zawodowe koncentruje przede wszystkim wokół zagadnień związanych z prawem i zarządzaniem w ochronie zdrowia. Autorka ponad 200 publikacji w zakresie prawa i zarządzania m.in. dotyczących prawnych aspektów rehabilitacji medycznej, w tym poradnika Prawo dla fizjoterapeutów (DIFIN 2016), a także książki Uzdrowiska w systemie ochrony zdrowia (DIFIN 2017). Ekspert Serwisu Prawo i Zdrowie. Współpracownik wielu czasopism branżowych, m.in. Ogólnopolskiego Przeglądu Medycznego, Praktycznej Fizjoterapii i Rehabilitacji.
Kontrola nad działalnością zakładów rehabilitacji leczniczej służy zagwarantowaniu prawidłowości i odpowiedniej jakości opieki medycznej oraz zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów. Istotą kontroli jest obserwowanie określonych zjawisk, analizowanie ich charakteru i przedstawienie wniosków.
Celem artykułu jest przybliżenie najważniejszych wymogów prawnych dla pomieszczeń zakładu rehabilitacji leczniczej będącego zakładem leczniczym zawartych w nowym rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U. z 2019 r., poz. 595).
Podstawowym wymogiem prawnym niezbędnym do wykonywania zawodu fizjoterapeuty jest posiadanie prawa wykonywania zawodu przez fizjoterapeutę. To prawo może wygasnąć, ale fizjoterapeuta może je również utracić w wyniku postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej bądź postępowania karnego. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie kwestii związanych z możliwością utraty PWZF.
Po zmianie przepisów fizjoterapeuci tak samo jak lekarze i pielęgniarki mogą założyć, a potem prowadzić jeden z dwóch generalnych rodzajów praktyk zawodowych, tj. praktykę indywidualną lub praktykę grupową. Przedmiotem artykułu jest przedstawienie wymogów prawnych dotyczących zakładania i prowadzenia indywidualnej praktyki zawodowej (typowej w stałej lokalizacji) przez fizjoterapeutę.
Znaczącą część pacjentów w zakładach rehabilitacji leczniczej, zarówno publicznych, jak i prywatnych, stanowią osoby niepełnosprawne. Z myślą o nich w zakładach rehabilitacji powinny być podejmowane różnorodne działania. Po pierwsze, należy realizować obowiązki wynikające bezpośrednio z prawa. Po drugie, wprowadzanie dodatkowych udogodnień dla osób niepełnosprawnych jest bardzo istotnym elementem kształtowania pozytywnego wizerunku świadczeniodawcy, czyli public relations. Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych pojęć prawnych związanych z niepełnosprawnością oraz wskazanie nowych uprawnień do świadczeń opieki zdrowotnej, w tym rehabilitacji leczniczej, jakie mają osoby niepełnosprawne w stopniu znacznym.
Fizjoterapeuci od ponad dwóch lat należą do zawodów regulowanych, posiadających własną ustawę – pragmatykę zawodową. Zasady wykonywania zawodu fizjoterapeuty, a także funkcjonowania samorządu zawodowego fizjoterapeutów określa obowiązująca od 31 maja 2016 r. ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty
(t.j. Dz. U. z 2018, poz. 505).
Celem artykułu jest przedstawienie procedury zakładania podmiotu leczniczego – zakładu rehabilitacji leczniczej przez fizjoterapeutę w świetle obowiązujących przepisów. Działalność lecznicza, w tym w zakresie rehabilitacji, jest działalnością regulowaną (gospodarczą) w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Jedną z podstawowych obecnie różnic między magistrem a licencjatem fizjoterapii poza zróżnicowanym zakresem uprawnień zawodowych jest możliwość uzyskania tytułu specjalisty. Specjalistą może bowiem zostać tylko magister fizjoterapii.
Przemiany rynkowe i społeczne doprowadziły do zmiany postawy oraz wymagań pacjenta, który stał się świadomym, a także aktywnym klientem rynku usług medycznych. Usługi medyczne, w tym także w zakresie rehabilitacji leczniczej, podlegają coraz silniejszym wpływom rynku i stają się przedmiotem konkurencji. Coraz mocniej konkurują między sobą zakłady rehabilitacji leczniczej, walcząc przede wszystkim o komercyjnego pacjenta (zabiegi pełnopłatne), ale konkurencja pojawia się także przy konkursach NFZ. Dlatego też niezbędne staje się wykorzystywanie marketingu przez świadczeniodawców medycznych w zakresie rehabilitacji.
Standardy prawne wykonywania zawodu fizjoterapeuty reguluje ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty. Istotną częścią wykonywania tego zawodu, a obecnie
również standardem ustawowym, jest obowiązek przestrzegania praw pacjenta. Ich naruszenie może skutkować odpowiedzialnością prawną fizjoterapeuty, dlatego tak ważna jest wiedza o nich i ich przestrzeganie.
Rosnąca konkurencja na rynku usług medycznych, a także ograniczenia prawne ich reklamowania sprawiają, że nowoczesne zakłady rehabilitacji leczniczej coraz częściej skłaniają się do nawiązywania bliższych relacji z mediami różnego typu, wykorzystując je
do celów promocyjnych, ale i kształtując swój pozytywny wizerunek. Zaistnienie w mediach oznacza jednak konieczność jego ochrony,
również za pomocą instrumentów prawnych, a także monitoringu mediów, zwłaszcza lokalnych.
To właśnie z mediów potencjalni pacjenci mogą uzyskać informację o nowym zakładzie rehabilitacji lub nowych usługach.