Temat numeru pięćdziesiątego siódmego wydania „Praktycznej Fizjoterapii i Rehabilitacji” brzmi „Porażenie nerwu twarzowego – paralysis nervus facialis”. Bardzo ważne w takim wypadku są ćwiczenia mięśni twarzy, lecz konieczne jest także zwrócenie uwagi na jakość ich wykonywania.

W niniejszym wydaniu omawiamy m.in. następujące kwestie:

• koncepcja Kinetic Control
• trening mięśni dna miednicy i zespół bólowy kręgosłupa
• rehabilitacja w chorobie Parkinsona
• rehabilitacja po złamaniu obojczyka
• nadmierna ruchomość stawów

Porażenie nerwu twarzowego

Porażenie nerwu twarzowego jest łatwe do rozpoznania – chorobę zwiastuje ból w okolicy ucha, czasami karku i żuchwy. W lekkiej postaci nie zawsze wymaga leczenia, ponieważ zdarza się, że ustępuje samoistnie. W cięższych przypadkach należy wprowadzić leczenie farmakologiczne i właściwą fizjoterapię, np. ćwiczenia PNF. Autor wymienia także główne przyczyny porażenia nerwu twarzowego oraz objawy kliniczne. Prezentujemy propozycje ćwiczeń poszczególnych mięśni twarzy z bogatą dokumentacją zdjęciową.

Zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego

Zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego dotyka wielu osób, przez co pojęcie „stabilizacji centralnej” również cieszy się dużą popularnością. „To złożone zagadnienie wymaga zrozumienia i precyzji, a także holistycznego podejścia do procesu terapeutycznego poprzez włączenie relaksacji i mobilizacji przed wdrożeniem właściwych ćwiczeń stabilizacyjnych” – piszą ekspertki w tekście pt. „Stabilizacja centralna w zespołach bólowych kręgosłupa lędźwiowego. Strategie terapii w ujęciu treningu mięśni dna miednicy”.

Trening mięśni dna miednicy

W tym samym artykule omawiamy również trening mięśni dna miednicy w powyższym przypadku. Trening mięśni dna miednicy pozwala na odkrycie tej przestrzeni jako obszaru, który można kontrolować, co pozwala na włączenie go do terapii zespołów bólowych kręgosłupa w dolnym odcinku.

Rehabilitacja po złamaniu obojczyka

W dziele „Z praktyki gabinetu” znajdą Państwo artykuł pt. „Postępowanie fizjoterapeutyczne po złamaniu obojczyka”. Najczęściej do urazu dochodzi w okresie noworodkowym, podczas porodu. W artykule omówiona została anatomia obojczyka, dzięki której łatwiejsze będzie przybliżenie tego problemu. Gdy uraz wymaga postępowania operacyjnego, usprawnianie prowadzone jest wieloetapowo. Rehabilitacja po złamaniu obojczyka wymaga współpracy z lekarzem prowadzącym czy lekarzem, który prowadził operację. Ponadto, dla jej powodzenia ważne jest zaangażowanie pacjenta i terapia domowa, która jest pomocna w utrzymaniu efektu usprawniania.

W tej samej rubryce opisujemy, jak powinna przebiegać rehabilitacja w chorobie Parkinsona w przypadku sztywności i drżenia. Omawiamy także problem, jakim jest nadmierna ruchomość stawów wraz z odpowiednim postępowaniem profilaktycznym i usprawniającym.

Ponadto w dziale „Nowoczesne metody fizjoterapii”, po raz kolejny powracamy do koncepcji Kinetic Control. Tym razem przedstawiamy praktyczne podstawy w odniesieniu do rytmu lędźwiowo-miedniczo-biodrowego wraz z oceną kontroli zgięcia odcinka lędźwiowego.