Kategoria: Artykuły z czasopisma

Celem manipulacji trzewnej jest odtworzenie, harmonizacja i wzrost komunikacji proprioceptywnej w ciele tak, aby wspomóc jego wewnętrzny mechanizm dla poprawy zdrowia.

Urazy skrętne stawu skokowego zalicza się do jednych z najczęściej występujących uszkodzeń w obrębie kończyny dolnej, które występują równie często w życiu codziennym, jak i sporcie amatorskim oraz wyczynowym. Statystki mówią, że skręcenia stawu skokowego stanowią 25% przyczyn przerw w aktywności sportowej. W niektórych dyscyplinach odsetek występowania skręceń stawu skokowego jest znacznie większy i sięga 21–53% w koszykówce, a 17–29% w piłce nożnej. 

Rdzeń kręgowy (łac. medulla spinalis) jako integralna część centralnego układu nerwowego przewodzi impulsy elektryczne pomiędzy mózgowiem a obwodowym układem nerwowym. Jego niewielka masa (waga ok. 30 g) świadczy niewątpliwie o wyjątkowej delikatności i podatności na uszkodzenia poprzez struktury go otaczające. Złożoność wtórnych powikłań powstałych po urazie rdzenia kręgowego wymaga wielospecjalistycznego leczenia oraz ukierunkowanej strategii neurorehabilitacyjnej. Istotnym elementem w przebiegu procesu terapeutycznego jest fizjoterapia oddechowa.

Powiązania między narządami wewnętrznymi a układem mięśniowo-szkieletowym, naczyniowym i nerwowym powodują, że terapia manualna wisceralna powinna stanowić integralną część leczenia zaburzeń funkcjonalnych organizmu człowieka. Prawidłowe funkcjonowanie wątroby, żołądka, dwunastnicy, nerek czy jelit ma istotny wpływ na zdrowie człowieka, a dysfunkcja narządu może być przyczyną choroby czy dolegliwości. Może także przyczyniać się do utrzymywania złego stanu zdrowia, nie pozwalając na efektywne uruchomienie fizjologicznych mechanizmów samoleczenia. Dysfunkcja jednego z narządów wewnętrznych może wpływać na zmianę napięć w układzie mięśniowym, więzadłowym, stawowym i powięziowym, a także trawiennym, oddechowym, naczyniowym, nerwowym czy moczowo-płciowym.

W dniu 30 listopada 2015 r. została opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty (Dz. U. poz. 1994) – dalej u.z.f. Nowe przepisy wejdą w życie 31 maja 2016 r. Tym samym Polska dołączy do grupy 27 państw członkowskich Unii Europejskiej, w których zawód fizjoterapeuty jest zawodem regulowanym. Podstawowym celem ustawodawcy jest utworzenie takich ram prawnych do wykonywania zawodu, które zapewnią, że fizjoterapeutami zostawać będą tylko osoby o odpowiedniej wiedzy i kwalifikacjach, co stanowić będzie gwarancję bezpieczeństwa pacjenta i zwiększać skuteczność leczenia. Omawiana ustawa określa zasady: wykonywania zawodu fizjoterapeuty, uzyskiwania prawa wykonywania tego zawodu oraz kształcenia zawodowego i podyplomowego fizjoterapeuty, a także, co ważne – odpowiedzialności zawodowej, zwiększając tym samym bezpieczeństwo pacjentów.

Złamanie dystalnej nasady kości promieniowej jest najczęściej występującym złamaniem kończyny górnej. Złamania w tej okolicy dotyczą 40% kobiet oraz 13% mężczyzn. Budowa kompleksu ręka – przedramię jest na tyle specyficzna, że zdecydowana większość 
energii podczas upadku z próbą podparcia kumuluje się na kości promieniowej. Szacuje się, że co piąte złamanie dotyczy omawianej lokalizacji. Inne statystyki mówią, że występują one u 2 osób na 1000 w ciągu roku. 

Planowanie i monitorowanie rehabilitacji chorego po udarze mózgu wymaga dokładnego zbadania i ustalenia punktu wyjścia, który będzie odniesieniem do uzyskanych efektów oddziaływania fizjoterapeutycznego. W celu precyzyjnej oceny stanu funkcjonalnego pacjenta konieczne jest wykorzystanie specyficznych i czułych metod klinimetrycznych¹. Obecnie stosuje się wiele skal tworzonych na potrzeby oceny stanu chorego, w których uwzględnia się możliwie jak najwięcej czynników kształtujących. Wieloaspektowa ocena jest niezbędnym elementem obiektywizacji pomiaru wyników, jaka wynika z medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM). Mnogość skal z jednej strony daje duże możliwości obiektywizacji stanu funkcjonalnego pacjenta z jednoczesną oceną jego stanu zdrowia, z drugiej zaś wskazuje na brak jednego doskonałego narzędzia.

Nazwa mięśnie pochyłe (musculi scaleni) pochodzi od pochyłego ułożenia i skośnego przebiegu włókien tych mięśni. Scalene z greki oznacza: różnoboczne – nie równoległe i nie prostopalde. Kątowe ułożenie mięśni pozwala im nie tylko na wykonywanie rotacji i skłonów głowy na boki, ale również nadaje im funkcje ułożenia w pozycji pionowej i stabilizacji kolumny odcinka szyjnego – podobnie jak olinowanie masztu jachtu.