Kategoria: Artykuły z czasopisma

Zabiegi fizykoterapeutyczne znane są już od czasów starożytnych i na przestrzeni tysięcy lat ugruntowały swoje miejsce w rehabilitacji. Fizykoterapia ma szerokie zastosowanie w leczeniu wszelakich dolegliwości. Wykorzystywane w rehabilitacji bodźce fizyczne pobierane z natury wpływają jednocześnie na zmniejszenie dolegliwości bólowych, jak również na stany depresyjne, leczenie ran czy zwalczanie obrzęków. Dodatkowo należy wspomnieć, że niektóre zabiegi znalazły swoje zastosowanie w innych gałęziach medycyny, do których należą m.in. stomatologia, ortopedia, onkologia czy położnictwo.

Moment, w którym pacjent zgłasza ból lub parestezje palców 1.–3., kieruje uwagę terapeuty w stronę zespołu cieśni nadgarstka. W ujęciu ortopedycznym struktury anatomiczne wewnątrz i wokół kanału nadgarstka, tj. więzadło poprzeczne nadgarstka – nazwane także troczkiem zginaczy – i pochewki ścięgien mięśni zginaczy przechodzących przez kanał, są opisywane od prawie stu lat jako kluczowe jednostki w tym schorzeniu. W podręcznikach ortopedycznych etiologia cieśni przypisywana jest lokalnej kompresji na nerw pośrodkowy spowodowany bliżej nieokreślonymi restrykcjami lub sklejeniami łącznotkankowymi. I choć zdarza się, że faktyczny problem leży w obrębie tych struktur – zwłaszcza gdy dochodzi do powstania lokalnego obrzęku bądź podwichnięcia kości księżycowatej mających wpływ na ograniczenie przestrzeni oraz wzrost ciśnienia wewnątrz kanału – to częściej problem dotyczy złożonych zaburzeń na przebiegu całego nerwu pośrodkowego. Może to nastąpić zarówno w obszarze przedramienia, jak i w segmentach położonych wyżej. Nadgarstek jest często miejscem manifestującym objawy, co nie znaczy, że wyłącznie on wymaga terapii. W celu ustalenia miejsca dysfunkcji należy wykonać bardzo dokładną diagnostykę różnicową. Czasami w ramach diagnostyki trzeba poddać terapii manualnej kilka miejsc, w których najczęściej dochodzi do kolizji tkanek otaczających nerw pośrodkowy.

Skolioza idiopatyczna (SI) to trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa, dla której na obecnym poziomie wiedzy nie znaleziono przyczyny [1]. Występuje ona u ok. 2–3% populacji i częściej dotyczy dziewcząt [2]. Skolioz idiopatycznych nie należy mylić z dość często występującymi u dzieci skoliozami funkcjonalnymi, które są zazwyczaj jednopłaszczyznowe i nie osiągają dużych wartości kątowych. Przedstawione w artykule rekomendacje dotyczą SI, która ze względu na nieustaloną etiologię, trójpłaszczyznowy charakter deformacji kręgosłupa oraz tendencję do progresji stanowi duże wyzwanie terapeutyczne [1, 3, 6].

Rozwój placówek fizjoterapeutycznych pociąga za sobą konieczność tworzenia i utrzymywania nowych miejsc i stanowisk pracy. I nie chodzi tu tylko o zwiększanie kadry fizjoterapeutycznej. Coraz częściej w gabinetach fizjoterapii spotyka się logopedów, logopedów klinicznych, psychologów czy techników zaopatrzenia ortopedycznego. Niektóre gabinety fizjoterapeutyczne zatrudniają też sekretarki medyczne. Ich rola, jako osób mających dostęp nie tylko do danych firmy, ale przede wszystkim danych osobowych pacjentów, a szczególnie danych wrażliwych, stawia sekretarki medyczne w gronie osób objętych nie tyko tajemnicą służbową danej firmy, ale również obowiązkami i przepisami wynikającymi z nadrzędnych przepisów i uregulowań prawnych. Przepisy ochrony danych osobowych, w tym danych wrażliwych, odgrywają tutaj niezwykle ważną rolę.

Bóle okolicy lędźwiowo-krzyżowego dotyczą 80% społeczeństw krajów europejskich, najczęściej w wieku 45–60 lat. Liczba nowych przypadków w każdym roku wynosi 40% osób dorosłych. Spowodowane jest to trybem życia, małą aktywnością ruchową i utrzymywaniem statycznych pozycji ciała. Na powstawanie bólów krzyża mają wpływ długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej, brak aktywności fizycznej oraz nieprawidłowe podnoszenie ciężkich przedmiotów i ciężka praca fizyczna. Pochodzenie dysfunkcji (utraty ruchomości tkankowej) jest zazwyczaj mechaniczne i dotyczy ponad 70% przypadków.

Medycyna integracyjna, łącząca metody medycyny alternatywnej i konwencjonalnej, dąży do zwiększania efektywności stosowanych współcześnie technik leczenia. Niezwykle skuteczna w leczeniu bólu okazuje się akupunktura – zarówno jako samodzielna 
metoda, jak i w połączeniu z innymi stosowanymi w rehabilitacji technikami. Zapraszamy do śledzenia cyklu artykułów poświęconych metodom medycyny integracyjnej. 
Pragniemy przybliżyć zagadnienia związane z akupunkturą ucha, akupresurą, masażem Tuina oraz akupunkturą brzucha. Każda z tych technik może być niezwykle pomocna w pracy rehabilitanta.

Istnieje wiele rodzajów dotyku, np. dotyk bezpośredni, kochający, pielęgnujący, znieważający, kojący, mentorski i uwodzicielski. Rozwijanie zdolności do rozpoznawania jak najszerszego wachlarza dotyków prowadzi do bycia lepszym terapeutą. Dotyczy to również negatywnych odcieni dotyku. Terapeuta potrzebuje ich w swoim słowniku, aby był w stanie rozpoznać je, gdy się pojawią. Dla większości terapeutów dotyk jest kluczowy. Potrzebny jest do poczucia regeneracji, komfortu i pielęgnacji. Wymagany jest w większości zajęć i jest niezbędnym sposobem komunikacji ze światem zewnętrznym. 
Wiele zostało napisane na temat różnorodności dotyku, wiele badań przeprowadzono nad jego efektami, jednak niewiele uwagi poświęcono na wyjaśnienie procesu terapeutycznego dotyku.

Centralny układ nerwowy odbiera największą liczbę informacji z tkanek mięśniowo-powięziowych. Niestety, neurodynamika powięzi rzadko jest dokładnie badana. 
Większość z mieszczących się w powięziach neuronów czucia jest tak mała i złożona, 
że do niedawna niewiele było o nich wiadomo. Jeśli zrozumie się dokładnie, w jaki sposób system nerwowy połączony jest z siecią powięzi, zyska się lepszy punkt wyjścia 
do odkrycia mechanizmu uwolnienia tkanek w trakcie terapii medycyny manualnej.