Kategoria: Artykuły z czasopisma

Artrogrypoza (arthrogryposis multiplex congenita – AMC) jest niepostępującym zespołem nerwowo-mięśniowym rozpoznawanym po urodzeniu. Charakteryzuje się przykurczami znacznego stopnia, osłabieniem i zwłóknieniem mięśni. Definiuje się ją jako zespół, w którym występują przykurcze w dwóch lub więcej obszarach ciała. Jest diagnozowana w jednym przypadku na 3000 urodzeń.

Okolica kręgosłupa piersiowego jest interesującą strukturą biomechaniczną. Jej wyjątkowość polega na połączeniu kręgów z 12 parami żeber i przez nie – z mostkiem. Istotne jest również bezpośrednie sąsiedztwo organów wewnętrznych – serca i płuc oraz włókien układu współczulnego. Badanie kręgosłupa piersiowego wskazane jest nie tylko przy problemach mięśniowo-szkieletowych tej okolicy. Zawsze warto je wykonać u pacjentów z objawami wskazującymi na udział współczulnego układu nerwowego w powstaniu ich problemu. Bliskość poszczególnych stawów w obrębie klatki piersiowej powoduje, że ich jednoznaczne rozróżnienie nie zawsze jest możliwe.

Zapalenie ścięgien to stan zapalny toczący się w obrębie włókien ścięgnistych, które budują ścięgno. Objawami tego stanu są najczęściej dolegliwości bólowe i wrażliwość na dotyk w obrębie struktur otaczających staw. Obecnie tę grupę schorzeń określa się terminem „tendinopatie”.

SIS, czyli zespół ciasnoty podbarkowej, występuje w większości u osób, u których praca wymaga wykonywania rękami ruchów powyżej głowy. Do tej grupy należą np. budowlańcy, malarze, elektrycy. Może jednak występować również u osób młodszych uprawiających sporty, np. siatkówkę, pływanie, tenis czy piłkę ręczną.

Tak! To nie przypadek, że w tytule widnieje słowo „rehabilitacja”, a nie „fizjoterapia”. Choć działania fizjoterapeutów stanowią istotny element programu, to kompleksowość opieki nad pacjentem wykracza poza samą fizjoterapię, obejmując diagnozę psychiatryczną i wsparcie psychologiczne, farmakoterapię, klimatoterapię, pielęgnację oraz opiekę wielu specjalistów z zakresu ochrony zdrowia.

W Polsce walka z COVID-19 trwa nieprzerwanie od marca 2020 r. Statystyki od pierwszego przypadku w Polsce ukazują, że obecnie łączna liczba przypadków to 265 742 osoby (stan na dzień 26 października 2020 r.), podczas gdy liczba ozdrowień wynosi 113 000 pacjentów, a zgony stanowią jedynie 1,7% zakażonych. Ozdrowieńcy stanowią zatem 42,5% przypadków pacjentów po zakażeniu COVID-19, którzy w najbliższym czasie będą wymagać wsparcia fizjoterapeutycznego w zakresie poprawy funkcjonowania w życiu codziennym. Działania te powinny obejmować holistyczne postępowanie mające na celu ogólnoustrojową poprawę kondycji fizycznej, skierowaną na wzmocnienie mięśni oddechowych oraz mięśni tułowia, a co za tym idzie – zredukowanie objawów duszności po aktywności fizycznej oraz w życiu codziennym.

Od marca 2020 r. w Polsce, podobnie jak na świecie, poważny problem epidemiologiczny oraz społeczny stanowi epidemia zakażeń koronawirusem SARS-CoV-2, powodującym chorobę zakaźną nazwaną COVID-19 (od ang. coronavirus disease 2019). Epidemia wpływa m.in. na ograniczenia udzielania świadczeń zdrowotnych, a także na zmianę ich zasad. Celem artykułu jest przybliżenie podstawowych pojęć i aktualnych zasad związanych z epidemią koronawirusa SARS-CoV-2 w Polsce (według stanu prawnego na dzień 30 października 2020 r.), a w szczególności mających znaczenie praktyczne dla fizjoterapeutów w ich życiu zawodowym i prywatnym. W czasie epidemii zmiany regulacji prawnych są bardzo dynamiczne i należy je na bieżąco monitorować.

Diagnostyka USG przebojem weszła na rynek fizjoterapeutyczny i dzisiaj nikt już nie neguje jej roli w ocenie i diagnostyce pacjenta. Niniejszym rozpoczynamy cykl artykułów omawiających sposoby skutecznej diagnostyki ultrasonograficznej dla wybranych struktur i jednostek chorobowych. Z satysfakcją informujemy, że naszym przewodnikiem po badaniach USG aparatu ruchu będzie dr n. med. Piotr Godek – znakomity specjalista w tej dziedzinie.