Kategoria: Artykuły z czasopisma
Udar jest trzecią pod względem częstości występowania przyczyną zgonów – po chorobach układu krążenia i nowotworach.
Zdecydowanie częściej obrażeniom w narciarstwie zjazdowym ulegają kończyny dolne – według różnych danych stanowią 50–70% wszystkich kontuzji odnoszonych na stoku [10]. Połowa z nich to obrażenia stawu kolanowego, reszta dotyczy uszkodzeń kości podudzi i okolicy stawu skokowego [7, 8, 11]. Analizując specyfikę kontuzji w narciarstwie, możemy stwierdzić, że 35% urazów stanowią złamania, 45% to uszkodzenia tkanek miękkich (ścięgien, mięśni, więzadeł), a pozostałe 20% to rany odniesione podczas jazdy [14].
Rocznie na świecie dochodzi do ponad 12 milionów wypadków komunikacyjnych, w których poszkodowani doznają różnego rodzaju urazów. Jednym z częściej występujących jest „smagnięcie biczem”, którego leczenie wymaga odpowiedniego postępowania medycznego oraz fizjoterapeutycznego.
Zespół derangement z dekompensacją ipsilateralną i objawami jednostronnymi
Choroba Sudecka, określona w wyniku konsensusu American Pain Society jako kompleksowy zespół bólu regionalnego (KZBR), jest zespołem zmian patologicznych następujących wskutek reakcji układu współczulnego. Zmiany te obejmują kończynę górną lub dolną. Kompleksowy zespół bólu regionalnego utożsamiany jest z chorobą kości, która widoczna jest na radiogramie (RTG) w postaci plamistego zaniku struktury kości.
Dolegliwości związane z bólami kręgosłupa stanowią poważny problem zdrowotny, społeczny i ekonomiczny. Bóle odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa przynajmniej raz w życiu odczuwa 60–85% ludzi (Krismer i Tulder, 2007). Badania epidemiologiczne wykazały, że ponad 50% ludzi starszych cierpi z powodu bólu „krzyża” (Domżała, 2000).
Mięsak Ewinga jest drugim pod względem częstości występowania rodzajem nowotworu kości u dzieci (tuż po osteosarcoma). Został on opisany po raz pierwszy w 1921 r. przez Jamesa Ewinga. Najczęściej występuje u chłopców (1,5: 1) i jest diagnozowany w okresie pomiędzy 4. a 15. rokiem życia. Należy do grupy guzów drobnokomórkowych neuroektodermalnych wywodzących się z pierwotnie niezróżnicowanych komórek mezenchymy szpiku kostnego. Rozwija się głównie w trzonach i przy nasadach kości długich, rzadziej w kościach płaskich, kręgosłupie.
Okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częściej występujących urazów podczas porodu. Częstotliwość występowania tego powikłania podawana w literaturze waha się od 1,6 do 5,1 przypadków na 1000 urodzeń, czyli jest podobna jak częstotliwość występowania mózgowego porażenia dziecięcego (MPD).
Rozcięgno podeszwowe (aponeurosis plantaris) utworzone jest przez mocne pasmo łącznotkankowe zaczynające się na guzowatości kości piętowej, a kończące się na podstawie dystalnych części paliczków wszystkich palców. Jest to bardzo silne pasmo, zwykle dwuwarstwowe, biegnie do przodu bezpośrednio na zginaczu krótkim palców i tworzy z nim częściowo jeden element.
Tradycyjne podejście we współczesnej fizjoterapii jest oparte głównie na wykorzystaniu dobrze zbadanych i opisanych metod i technik terapeutycznych (specific intervention techniques) w sposób wyselekcjonowany. Podejście takie znajduje swoje uzasadnienie zarówno w paradygmacie medycyny opartej na faktach (evidence based medicine – EBM), jak i w codziennej praktyce klinicznej. Czytelne wytyczne do terapii, powtarzalność jej wyników, efektywność udowodniona próbami klinicznymi z randomizacją oraz bezpieczeństwo pacjentów stanowią jego niezaprzeczalne zalety. Niemniej jednak, od wielu już lat trwają prace nad połączeniem istniejących metod i technik w ramach tzw. podejścia eklektycznego (eclectic approach to intervention).