W artykule opisano przypadek 50-letniego mężczyzny po urazie prawego stawu barkowego odniesionym w wyniku upadku. W okresie trzech miesięcy od chwili urazu pacjenta poddano terapii usprawniającej. Terapia opierała się na metodzie FDM, treningu funkcjonalnym wzbogaconym elementami metody PNF oraz kinesiotapingu.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Do uszkodzenia obwodowego układu nerwowego może dojść z wielu powodów. Może być ono spowodowane chorobą przewlekłą bądź być uszkodzeniem mechanicznym. Może do niego dojść podczas zabiegu ortopedycznego lub operacji. Może też być ono skutkiem źle założonego opatrunku gipsowego bądź źle dostosowanego zaopatrzenia ortopedycznego. Rehabilitacja przy uszkodzeniach nerwów obwodowych jest niezbędna, niezależnie od charakteru uszkodzenia. Ponadto wskazana jest odpowiednia suplementacja, która przyspieszy regenerację uszkodzonych połączeń nerwowych.
Książka Choroba zwyrodnieniowa to nie wyrok. Jak dzięki ćwiczeniom i diecie uniknąć niepotrzebnego cierpienia, której autorami są Roland Liebscher-Bracht i Petra Bracht, jest cennym uzupełnieniem piśmiennictwa z zakresu wiedzy o chorobie zwyrodnieniowej.
Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych w znaczący sposób wpływa na samodzielne funkcjonowanie chorych, ich aktywność fizyczną, a co za tym idzie – samopoczucie psychiczne. Na rynku pojawiają się coraz nowsze środki farmaceutyczne mające być w założeniu złotym środkiem w leczeniu gonartrozy. Odpowiednio dobrane leczenie może spowolnić proces chorobowy i sprawić, że pacjent będzie dłużej niezależny od osób trzecich.
Organizm człowieka nieustannie narażony jest na rozmaite urazy i choroby. Może do nich dochodzić zarówno w pracy zawodowej, jak i w czasie wolnym. Bardzo często podczas wykonywania codziennych czynności dochodzi do różnego rodzaju złamań kostnych, stłuczeń, zwichnięć czy uszkodzeń stawów, np. barkowego. Omawiana struktura jest również podatna na choroby, np. chorobę zwyrodnieniową. Kompleksowe i właściwe postępowanie lecznicze w znacznym stopniu może zapobiec rozmaitym powikłaniom, które w perspektywie czasu mogą doprowadzić nawet do długotrwałego kalectwa.
Sezon zimowy w pełni. Pomimo panującej pandemii i nałożonych na większość społeczeństwa ograniczeń z pewnością niektórzy będą mieli możliwość uczestnictwa w sportach zimowych. Jazda na nartach, jako najpopularniejszy z nich, niesie ze sobą nie tylko wiele przyjemności, ale też niestety ryzyko kontuzji. Jedną z nich jest tzw. kciuk narciarza (ang. skier's thumb), a dokładnie – uszkodzenie łokciowego więzadła pobocznego stawu śródręczno-paliczkowego kciuka.
Celem artykułu jest przybliżenie podstawowej wiedzy na temat szczepień ochronnych w aspekcie regulacji prawa polskiego, w tym informacji o Narodowym Programie Szczepień przeciw COVID-19. Podkreślić należy, że fizjoterapeuci, jako personel medyczny podmiotów wykonujących działalność leczniczą, mają prawo do szczepień przeciw COVID-19 w pierwszej kolejności.
Uszkodzenia łąkotki występują, gdy siły ścinające działające w obrębie stawu kolanowego znajdującego się w zgięciu oraz kompresji przy zrotowanej kości udowej przewyższają wytrzymałość tkanki kolagenowej łąkotki. Do drobnych uszkodzeń może dochodzić nawet w wyniku stosunkowo lekkiego urazu, co jest często następstwem występujących wcześniej zmian degeneracyjnych w obrębie łąkotek. Uszkodzonej łąkotki nie należy bagatelizować. Może to prowadzić do dalszych uszkodzeń łąkotek oraz chrząstek, a w konsekwencji innych struktur, co może spowodować zaburzenia prawidłowego funkcjonowania.
Gdy sytuacja wymaga od nas wsparcia się kulami ortopedycznymi, przez schorzenia, złamania, stopień inwalidztwa czy po zabiegach, warto zastanowić się nad wyborem odpowiednich kul, które w najbardziej komfortowy dla nas sposób pomogą nam się poruszać i odciążą nasze stawy. W takich sytuacjach stoimy przed wyborem czy zdecydować się na kule łokciowe czy kule pachowe. Który rodzaj kul wybrać aby najlepiej pasowały do danej sytuacji?
Mózgowe porażenie dziecięce jest zaburzeniem dotyczącym rozwoju postawy i ruchu, jakie pojawia się w następstwie uszkodzenia nie w pełni rozwiniętego mózgu. Metoda limbiczno-motoryczna umożliwia rozwój funkcji ruchowych przez wprowadzenie do terapii bodźców stanowiących zainteresowania pacjenta, dzięki czemu zwiększa się jego skupienie uwagi oraz motywacja do osiągnięcia celu. Często pacjent nieświadomie osiąga rozwój ruchowy, ponieważ jest tak skupiony na ulubionym przedmiocie bądź ulubionej czynności.