Siedzący tryb życia oraz niewłaściwa aktywność fizyczna w dużym stopniu przyczyniają się do powstania wielu schorzeń, które w wydatny sposób utrudniają prawidłowe funkcjonowanie w codziennym życiu. Liczne dysfunkcje kręgosłupa, takie jak ZZSK, w dzisiejszych czasach występują coraz częściej. W dużym stopniu pogarszają one w znaczący sposób jakość życia i wpływają destrukcyjnie na wszelakie czynności dnia codziennego.

Obrzęk lipidowy, tłuszczowy to chorobowa przewlekła, która dotyczy 11% kobiet na całym świecie. Charakteryzuje się niekontrolowanym odkładaniem tkanki tłuszczowej. Od niedawna jest sklasyfikowana jako odrębna jednostka chorobowa w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-11. Mała wiedza na ten temat w środowisku medycznym oraz brak różnicowania z innymi chorobami, np. otyłością, obrzękami limfatycznymi, powoduje, że kobiety rzadko otrzymują prawidłową diagnozę oraz plan leczenia.

Układ stomatognatyczny to zespół morfologiczno-czynnościowy tkanek i narządów w obrębie jamy ustnej i twarzoczaszki, który stanowi funkcjonalną całość i bierze udział w pobieraniu pokarmu, oddychaniu, artykulacji dźwięków oraz wyrażaniu emocji. Na układ stomatognatyczny składają się: jama ustna z jej zawartością, szczęka, żuchwa, staw skroniowo-żuchwowy, mięśnie żucia i mięśnie mimiczne. Urazy tego układu wymagają dokładnej diagnostyki.

Zazwyczaj ustępują samoistnie, choć potrafią być dokuczliwe i długotrwałe. W artykule przedstawione zostaną najczęstsze powody ich powstawania oraz możliwości rehabilitacji u dzieci z bólami wzrostowymi kończyn dolnych. 

Nie jest tajemnicą, że funkcjonowanie rynku fizjoterapeutycznego, tak jak i pozostałych rynków medycznych w Polsce, pozostawia wiele do życzenia. Z tego względu 23 sierpnia 2023 r. w Ministerstwie Zdrowia doszło do spotkania przedstawicieli samorządów zawodów medycznych, podczas którego prezes Krajowej Izby Fizjoterapeutów dr Tomasz Dybek przekazał na ręce nowej minister zdrowia Katarzyny Sójki listę najważniejszych postulatów, które mogłyby się przyczynić do rozwiązania problemów zgłaszanych przez środowisko.  Wśród najważniejszych postulatów należy wskazać przede wszystkim skrócenie czasu oczekiwania na wizytę i zwiększenie zakresu uprawnień fizjoterapeutów. Czy postulowane zmiany zostaną przez ministerstwo wprowadzone w życie, pokaże przyszłość.    Dekalog zmian polskiej fizjoterapii Bezpośredni dostęp do fizjoterapeuty dla pacjenta po zabiegu lub nagłym incydencie wymagającym szybkiej pomocy – bez konieczności oczekiwania w kilkumiesięcznej kolejce. „Fizjoterapeuta pierwszego kontaktu” – w wybranych jednostkach chorobowych dostęp do fizjoterapeuty bez skierowania od lekarza. Większa samodzielność fizjoterapeuty w ustalaniu planu fizjoterapii. Szersze kompetencje fizjoterapeuty w systemie ochrony zdrowia wynikające z posiadanych kompetencji: m.in. przerywanie ciągłości skóry (igłoterapia sucha), wystawianie recept na leki przeciwbólowe. Szersze kompetencje diagnostyczne niezbędne w planowaniu fizjoterapii, m.in. zlecenie badań laboratoryjnych, obrazowych. Fizjoterapeuta jak najbliżej pacjenta – wykonywanie fizjoterapii domowej bez zbędnej formalności, nieuzasadnionego zabezpieczenia w niepotrzebny sprzęt, wymogu dotyczącego lekarza. Praca w interdyscyplinarnych zespołach terapeutycznych zapewniająca efekty terapii w oparciu o realne wyceny świadczeń. Dostosowanie wycen usług fizjoterapeutycznych do ich realnego kosztu. Ustalenie norm zatrudnienia dla fizjoterapeutów, umożliwiających efektywne leczenie pacjentów. Specjalizacja w dziedzinie fizjoterapii finansowana w całości ze środków publicznych, gwarantująca najwyższą jakość leczenia pacjentów. Źródło: https://kif.info.pl/dekalog-zmian-polskiej-fizjoterapii/ [dostęp: 2.10.2023]

Adductor-related groin pain (GP) jest jednym z najczęstszych problemów ortopedycznych u sportowców, zwłaszcza tych uprawiających dyscypliny wymagające biegania, skakania i zmiany kierunku. GP może być spowodowane przez różne czynniki, takie jak nadmierny stres na mięśniach przywodzicielach, dysfunkcja stawu biodrowego lub zapalenie spojenia łonowego. W tym artykule zostaną przedstawione najnowsze badania na temat przyczyn, diagnozy i leczenia GP, a także propozycje kilku ćwiczeń zapobiegawczych i rehabilitacyjnych dla sportowców dotkniętych tą dolegliwością.

Przewlekłe zespoły bólowe kończyny górnej, szczególnie ręki i przedramienia, dotyczą obecnie bardzo dużej części społeczeństwa. Powstają one najczęściej w wyniku długotrwałego wykonywania (powtarzania) tych samych czynności lub utrzymywania określonej (wymuszonej) pozycji ciała i są związane z mikrouszkodzeniami układu mięśniowo-szkieletowego oraz wtórnie — obwodowego układu nerwowego.

Dolegliwości bólowe odcinka szyjnego kręgosłupa dotykają coraz większą część populacji zarówno młodszej, jak i starszej. Dane naukowe potwierdzają występowanie dolegliwości mięśniowo-szkieletowych w obrębie szyi u ponad 42—63% pracowników biurowych korzystających z komputerów. Aktualne dane wskazują, że przedwczesne i niewłaściwe korzystanie z komputerów osobistych przez dzieci, a zwłaszcza z telefonów komórkowych, może być związane z rozwojem złożonej grupy objawów klinicznych powszechnie określanych jako zespół szyi tekstowej (text neck syndrome — TNS).

Dane statystyczne dotyczące średniej wieku kobiet i mężczyzn pobudzają wiele osób do zachowania zdrowia poprzez uprawianie systematycznej aktywności fizycznej w celu zmniejszenia dolegliwości stawowych. Niestety, narząd ruchu wraz z wiekiem jest narażony na przeciążenia i rozwijające się zmiany zwyrodnieniowe. Wśród zabiegów wspomagających leczenie zespołów bólowych i przeciążeniowych aparatu ruchowego są jonoforeza i fonoforeza z żelem siarczkowym.

Codzienna aktywność fizyczna w dużej mierze może się przyczyniać do powstania różnorodnych kontuzji bądź urazów. Szczególnie kończyny górne są na to narażone. Wykonywanie nawet najprostszych czynności dnia codziennego powoduje bardzo często stany przeciążeniowe zlokalizowane przede wszystkim w stawach. Nadgarstek ze względu na swoją budowę anatomiczną i pełnione funkcje często ulega przeciążeniu. Efektem takiego stanu rzeczy jest najczęściej upośledzenie wykonywania czynności codziennych, takich jak mycie, jedzenie lub ubieranie się. Proces kompleksowego usprawniania w tego rodzaju dysfunkcjach wymaga przede wszystkim czasu. Bardzo ważne jest również zastosowanie kompleksowej fizjoterapii, która w znacznym stopniu skraca okres rekonwalescencji.

To, że ciepło może leczyć, wiemy nie od dziś. Ciepło jest czynnikiem naturalnym, który ułatwia organizmowi dążenie do homeostazy – równowagi niezbędnej do jego prawidłowego funkcjonowania. Pod jego wpływem następuje rozszerzenie naczyń krwionośnych występujących w skórze i tkance podskórnej, poprawa krążenia krwi i limfy, dotlenienie komórek, uruchomienie zdolności regeneracyjnych organizmu, poprawa metabolizmu komórkowego i elastyczności włókien kolagenowych. Terapia ciepłem może łagodzić ból mięśniowo-szkieletowy związany z napięciem mięśni, nadmiernym wysiłkiem, przeciążeniem, skręceniem lub chorobą zwyrodnieniową stawów.

Złamania w obrębie stawu biodrowego są dość częstymi urazami. Najczęściej dotyczą jednak osób w podeszłym wieku, nierzadko z zaawanso- waną osteoporozą. Osoby młodsze zdecydowanie rzadziej doznają urazu złamania kości udowej. Czasami dzieje się tak z powodu uprawiania różnego typu sportów ekstremalnych lub musi zadziałać bardzo duża siła w trakcie wypadku. Z pewnością brak regularnej aktywności fi zycznej, słaba siła mięśniowa i koordynacja ruchowa nie wpływają pozytywnie na potencjalnych poszkodowanych.