Systematyczna, a przede wszystkim przemyślana aktywność ruchowa odgrywa bardzo ważną rolę. Przyczynia się ona do zachowania dobrej kondycji oraz zapobiega powstawaniu wielu chorób. Właściwie dawkowany ruch wpływa na prawidłową oraz harmonijną pracę wielu układów i narządów. Natomiast niewłaściwie i nieodpowiedzialnie wykonywane szeroko pojęte ćwiczenia fizyczne mogą w perspektywie czasu doprowadzić do wielu patologii. Szczególnie narząd ruchu pod wpływem rozmaitych aktywności jest bardzo narażony na różnego rodzaju urazy. Dlatego w tym względzie wskazana jest zrównoważona aktywność fizyczna dostosowana odpowiednio m.in. do wieku, wydolności organizmu i chorób współistniejących.

Stany chorobowe trzeszczek występują najczęściej u osób aktywnych fizycznie. Dyscypliny sportowe, takie jak biegi czy taniec, zwykle są przyczyną złamania trzeszczek lub skręcenia stawu śródstopno-paliczkowego (turf toe). Do uszkodzeń przeciążeniowych można zaliczyć zapalenie aparatu trzeszczkowego czy złamanie zmęczeniowe. Są one spowodowane przewlekłym nadmiernym obciążeniem trzeszczek. Najbardziej narażone na tego typu uszkodzenia są osoby z wadami stóp (stopa płaska, płasko-koślawa, stopa wydrążona, paluch koślawy) lub kobiety noszące buty na wysokim obcasie [1, 21].

Gwałtowny rozwój cywilizacyjny wpłynął na zmianę stylu życia oraz model wykonywanej pracy. Siedzący tryb życia oraz niedostateczna aktywność fizyczna mają wpływ na przeciążenia oraz mikrourazy i są skutkiem powstawania zmian zwyrodnieniowych. Dane szacują, że zwyrodnienia najczęściej pojawią się u osób po 50. roku życia. W Polsce gonartroza dotyka ponad 8 mln ludzi [1].

Codzienna praktyka fizjoterapeutyczna i osteopatyczna pokazuje, że coraz częstszą przyczyną konsultacji są dolegliwości opisywane przez pacjenta jako drętwienie, mrowienie i pieczenie w obrębie kończyny górnej, nierzadko z wrażeniem osłabienia. Mogą one dotyczyć poszczególnych palców lub większych obszarów, często towarzyszy im ból. Taki rodzaj dolegliwości świadczy o zaburzeniach funkcjonowania układu nerwowego i wymaga dokładnej oceny klinicznej z uwzględnieniem różnych lokalizacji uszkodzenia.

EVM (muscular vibratory energy) to bezpieczna, bezbolesna i nieinwazyjna terapia o szerokim zakresie wskazań, przynosząca długotrwałe efekty terapeutyczne. Terapia falami wibracyjnymi zwiększa jakość, efektywność oraz skuteczność codziennej fizjoterapii pacjentów na każdym etapie zaawansowania schorzenia, od stanów ostrych po stany przewlekłe, i może stanowić terapię główną pacjenta lub być doskonałym, komplementarnym uzupełnieniem każdej innej stosowanej terapii. Terapia EVM wpływa bowiem na poprawę działania układu proprioceptywnego, a przez to na poprawę kontroli motorycznej.

Wady stóp — te rzadsze, widoczne natychmiast po urodzeniu, np. stopa końsko-szpotawa, jak i te powszechne, ujawniające się po pionizacji, np. zaburzenia pierwszego promienia sugerujące obraz stopy płasko-koślawej w chorobie Mortona czy w stopie typu PME (primus metatarsus elewatus) — są najczęściej występującymi uszkodzeniami wrodzonymi, przypuszczalnie genetycznymi, w narządzie ruchu człowieka.

Prawo farmaceutyczne nie zawiera pojęcia lek, lecz produkt leczniczy. „Produktem leczniczym jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi i zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne” [1]. Prawo farmaceutyczne definiuje także specyficzne rodzaje produktów leczniczych (leków) jako: produkt leczniczy przeznaczony do specjalnych celów żywieniowych, produkt leczniczy homeo­patyczny, produkt immunologiczny, produkt krwiopochodny, produkt leczniczy roślinny.

Innowacje, wiedza i relacje – te trzy słowa najlepiej oddają charakter premierowej edycji Reha INNOVATIONS Fizjoterapia. Nowoczesna diagnostyka. Odnowa biologiczna, która 13—14 maja odbyła się w Expo Kraków. Pierwsze na południu kraju wydarzenie dla fizjoterapeutów, kadry zarządzającej ośrodkami medycznymi i pacjentów było połączeniem wystawy targowej, warsztatów eksperckich, wykładów otwartych i networkingu. Dywersyfikacja działań podjętych przez Targi w Krakowie sprawiła, że impreza przez wielu została okrzyknięta najciekawszym i najbardziej obiecującym wydarzeniem w branży.

Działanie terapii TECAR Działanie terapii TECAR oparte jest na użyciu fali radiowej wysokiej częstotliwości i prądu zmiennego-naprzemiennego. Fala radiowa użyta w terapii TECAR działa na zasadzie przepływu prądu poprzez wywołanie efektu oporu. Ma to wpływ na tkanki, bowiem zostają one głęboko ogrzane, a co za tym idzie następuje stymulacja w ich wnętrzu. Zwiększa to ich regenerację i naturalną kondycję. Co więcej, ma to również pozytywny wpływ na unaczynienie tkanek, powodując rozszerzenie naczyń i przyspieszenie procesu regeneracji. Metodę tę wykorzystuje się w terapii chorób kości, urazów więzadeł i mięśni. Jest skuteczna w leczeniu przykurczów, naciągnięć, obrzęków, bólów mięśni, uszkodzeń więzadeł, zapaleń ścięgien, kaletki maziowej oraz skóry. Efekty terapii – czyli zmniejszenie bólu i opuchlizny – widoczne są już po pierwszym zabiegu, dzięki czemu terapia TECAR zyskuje coraz większą popularność wśród sportowców, którym umożliwia szybszy powrót do sprawności nawet po poważnych kontuzjach. Efekty terapeutyczne Aby poprawnie zrozumieć zasady działania terapii TECAR na tkanki biologiczne, należy pamiętać, że ciało ludzkie to odpowiednik obwodu elektrycznego. Obwód ten złożony jest z części pojemnościowej oraz części rezystywnej. Na obie z nich oddziałuje terapia TECAR, a spektrum jej zastosowania jest bardzo szerokie, gdyż oferuje ponad 10 milionów różnych kombinacji, wywołując efekty: przeciwbólowy, przeciwobrzękowy, rozkurczowy, przeciwzapalny, biostymulacyjny. Podstawowym zastosowaniem urządzenia Doctor Tecar jest jednak terapia przeciwbólowa. Stymuluje ono mikrokrążenie zarówno krwi, jak i limfy, działa również na zakończenia nerwowe, co bezpośrednio skutkuje przywróceniem równowagi potencjałów błonowych. Aktywuje uwalnianie endorfin, co przekłada się na blokowanie bólu. Terapia TECAR odgrywa również znaczącą rolę w poprawie sprawności ruchowej oraz regeneracji, dzięki celowanemu przekazywaniu energii do tkanek. Stosując tę terapię, należy spodziewać się – oprócz złagodzenia bólu – również takich efektów terapeutycznych, jak: poprawa krążenia, rozluźnienie mięśni, utrzymanie i zwiększenie ruchomości stawów.   Zdj. 1. Leczenie zapalenia stożka rotatorów przy wykorzystaniu aparatu Doctor TECAR PLUS AVx Kiedy stosować terapię TECAR? Terapia TECAR jest stosowana w leczeniu przewlekłych oraz ostrych patologii, a także w profilaktyce pooperacyjnej. Bolesne urazy oraz patologie pochodzenia mięśniowego, kostno-stawowego i zapalnego, takie jak ból kręgosłupa lędźwiowego, zapalenie nadkłykcia, zapalenie powięzi podeszwowej, rizartroza, zespół konfliktu podbarkowego, ból szyjno-ramienny i zapalenie naskórka, to jedynie kilka schorzeń, których leczenie wspomaga terapia TECAR bez żadnych skutków ubocznych. W przypadłościach o podłożu reumatycznym, odpowiednio dawkując energię, jest możliwe osiągnięcie pożądanego efektu polegającego na zmniejszeniu bólu mięśni oraz stawów poprzez modulację procesów zapalnych, co bezpośrednio sprzyja przywróceniu prawidłowej czynności narządu ruchu.   Zdj. 2. Wykorzystanie terapii TECAR wspomagająco w leczeniu zapalenia zatok System biotransfer Odpowiednio monitorowanie ilości przekazywanej energii przy pomocy systemu biotransfer, powoduje wazodylatację, która redukuje ilość odpadów metabolicznych, powstałych jako wynik procesów zapalnych, poprzez „wypłukanie” ich. Efektem tego jest lepsze natlenienie tkanek, co przekłada się na naprawę mikrouszkodzeń.   Zdj. 3. Wykorzystanie trybu pojemnościowego do udrożnienia węzłów limfatycznych w okolicy szyi Terapia TECAR w schorzeniach układu limfatycznego  Przyczyn powodujących dysfunkcje w prawidłowej pracy układu limfatycznego oraz krwionośnego jest wiele. Często jest to ograniczona aktywność fizyczna oraz nieodpowiedni tryb życia. Skutkuje to zatrzymaniem wody, uczuciem „ciężkich nóg” oraz obrzękami kostek, czego następstwem są obrzęki limfatyczne. Terapia przy użyciu aparatu Doctor Tecar stymuluje układ limfatyczny oraz poprawia przepływ krwi i tym samym prowadzi do reaktywacji mikrokrążenia, czego następstwem jest efektywne działanie  drenujące. Terapia TECAR w leczeniu patologii pourazowych Jest to istotne zastosowanie, które można wykorzystać  również w leczeniu patologii pourazowych. Terapię TECAR można zastosować nawet w ostrej fazie, co pozwala zapobiec powstaniu rozległego obrzęku. Ponadto – dzięki odprowadzeniu nadmiaru płynów za pośrednictwem układu limfatycznego – redukujemy nie tylko obrzęk, ale i ból. Terapia TECAR sprzyja również redukcji krwiaków i redukuje niebezpieczeństwo pojawienia się zwapnień włókien mięśniowych. TECAR – jako akcelerator fizjologiczny – jest aktualnie uwzględniany niemal w każdym projekcie terapeutycznym z zakresu medycyny sportowej, gdyż aktywuje oraz przyspiesza naturalnie procesy regeneracji tkanek. Katalizuje i wspiera reakcje biologiczne w organizmie, a dzięki przekazaniu odpowiedniej dawki energii pozwala na otrzymanie stabilnych i powtarzalnych wyników. Piśmiennictwo Ștefan N.G., Tănasă R.A. Moraru C.E. The Tecar therapy to support sports traumatology. Sport & Society/Sport si Societate 2019; 19 (2): 69–74. Ganzit G.P., Stefanini L., Stesina G. New methods in the treatment of joint-muscular pathologies in athletes: The TECAR therapy. Medicina dello Sport 2000; 53 (4): 361–368.

Terapia zamrożonego barku jest czasochłonna oraz pracochłonna, a oczywistym jest, że pacjentowi zależy na tym, aby jak najszybciej osiągnąć możliwość samodzielnego funkcjonowania. Zazwyczaj pacjent w gabinecie fizjoterapeuty pojawia się w fazie postępującego sztywnienia, gdy nie pomagają żadne dostępne dla niego metody walki z bólem oraz ograniczoną ruchomością.

Zespół bólowy kręgosłupa odcinka piersiowego dotyka coraz większą grupę pacjentów, nie tylko starszych, ale także młodszych. Często zgłaszany jako ból między łopatkami oraz promieniujący do klatki piersiowej pod postacią neuralgii międzyżebrowej ze względu na swój nagły i ostry charakter może powodować na tyle silne dolegliwości bólowe, że niejednokrotnie powoduje wizyty w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym (SOR), a nawet wezwanie pogotowia ratunkowego.

Skręcenie stawu skokowego jest jednym z najczęstszych uszkodzeń narządu ruchu. W przeważającej liczbie przypadków dotyczy ono uszkodzenia struktur przedziału bocznego tegoż stawu i tego typu kontuzją zajmiemy się w tym artykule.