Procedury terapeutyczne zmieniają się na przestrzeni lat, na rynku pojawiają się nowe technologie mające zastosowanie w fizjoterapii. Przykładem może tu być technologia ENF, czyli electro-neuro-feedback, opierająca się przede wszystkim na feedbacku i dostosowaniu bodźca do odpowiedzi tkankowej. Terapia ENF jest celowana, personalizowana i skuteczna.

Ruch towarzyszy nam przez cały czas od życia płodowego do późnej starości. Po narodzinach dziecko zaczyna się komunikować ze swoimi rodzicami, wykorzystując właśnie ruch. Oceniamy je pod względem jakości i liczby wykonywanych ruchów. Im dziecko jest starsze, tym wachlarz zdolności motorycznych jest coraz większy. Trudności związane z planowaniem ruchu występują u dzieci, u których stwierdzono uszkodzenia w obrębie układu nerwowego czy narządu ruchu, ale mogą pojawić się również u dzieci prawidłowo rozwijających się. Należy takie dziecko poddać diagnozie i na jej podstawie skierować dziecko na terapię integracji sensorycznej lub rehabilitację czy zapisać na dodatkowe zajęcia ruchowe adekwatne do możliwości i wieku dziecka [1–3].

Kinesiotaping to wszechstronna metoda terapeutyczna stosowana coraz częściej w diagnostyce oraz postępowaniu fizjoterapeutycznym, stająca się w ten sposób skutecznym elementem stosowanym w kompleksowej fizjoterapii. Działanie metody jest szybkie oraz nieinwazyjne. Stłuczenie mięśnia powstaje pod wpływem zadziałania siły, która przekracza odporność mięśnia na nacisk lub rozciągnięcie. Towarzyszy temu natychmiastowe pojawienie się bólu oraz dysfunkcja mięśnia. W opisywanym w niniejszym artykule przypadku stłuczona kończyna górna w wyniku aplikacji taśm do kinesiotapingu w ciągu ośmiu dni terapii odzyskała swoje funkcje. Terapia doprowadziła także do znacznego zmniejszenia bólu stłuczonej okolicy oraz przyspieszyła regenerację uszkodzonych tkanek poprzez normalizację pracy układu chłonnego i mięśniowo-powięziowego.

Kryteria rozpoznania: nieregularna echogeniczność włókien ścięgna, po stronie grzbietowej są obecne strefy obniżonej echogeniczności, ale nie stanowią one jednolitego obszaru, raczej przenikają pomiędzy włóknami prawidłowymi; równoległy układ włókien z minimalnym pogrubieniem ścięgna w części środkowej.   1. Przekrój podłużny przez strefę środkową ścięgna Achillesa – obraz wczesnej fazy zapalenia ścięgna Kryteria rozpoznania: nieregularna echogeniczność włókien ścięgna, po stronie grzbietowej są obecne strefy obniżonej echogeniczności i tworzą jednolity, zlany obszar; równoległy układ włókien z minimalnym pogrubieniem ścięgna w części środkowej.    2. Przekrój podłużny przez strefę środkową ścięgna Achillesa – obraz pośredniej fazy zapalenia ścięgna   Kryteria rozpoznania: nieregularna echogeniczność włókien ścięgna po stronie lewej, hipoechogeniczne włókna obejmują niemal cały przekrój ścięgna i tworzą jednolity obszar zapalenia; nierównoległy układ włókien ze znacznym pogrubieniem ścięgna w części środkowej; po stronie prawej obraz prawidłowy, widoczna znaczna różnica grubości ścięgien.   3. Przekrój podłużny przez strefę środkową ścięgna Achillesa – obraz zaawansowanej fazy zapalenia ścięgna (badanie porównawcze)   Kryteria rozpoznania: nieregularna echogeniczność włókien ścięgna po stronie lewej, hipoechogeniczne włókna obejmują niemal cały przekrój ścięgna i tworzą jednolity obszar zapalenia; nierównoległy układ włókien ze znacznym pogrubieniem ścięgna w części środkowej; po stronie prawej obraz prawidłowy, widoczna znaczna różnica grubości ścięgien.   4. Przekrój podłużny przez strefę środkową ścięgna Achillesa – obraz obustronnego zapalenia w kolejnej fazie zaawansowania z wytworzeniem stref rozwarstwienia Kryteria rozpoznania: strefy bezechowe i hipoechogeniczne bez zachowania równoległości przebiegu włókien (naderwania), mikroszczeliny widoczne od strony grzbietowej; zatarcie obrysu ościęgna po stronie grzbietowej, zachowanie ościęgna po stronie przedniej; brak równoległego przebiegu włókien i granicy ościęgna.   5. Przekrój podłużny przez środkowy odcinek ścięgna Achillesa – obraz częściowego uszkodzenia ścięgna na podłożu przewlekłego zapalenia ścięgna z zachowaniem jego ciągłości.   Kryteria rozpoznania: ścięgno Achillesa prawidłowe; hipoechogeniczna strefa powiększonego fałdu błony maziowej wypełniającego kaletkę głęboką pod ścięgnem Achillesa ku przodowi od zarysu guza piętowego.   6. Przekrój podłużny przez strefę środkową i dalszą ścięgna Achillesa – obraz przerostu fałdu błony maziowej w kaletce głębokiej   Kryteria rozpoznania: ostroga po stronie grzbietowej guza piętowego; zwapnienia w rzucie ścięgna w strefie przyczepu dalszego; znacznie powiększona kaletka głęboka pod ścięgnem Achillesa z wysiękiem.   7. Przekrój podłużny i poprzeczny przez dystalny odcinek ścięgna Achillesa – obraz entezopatii   Kryteria rozpoznania: po stronie lewej obniżenie echogeniczności ścięgna w części dystalnej po stronie przedniej, ale zachowana jest ciągłość włókien; strefa hipoechogeniczna dociera do okostnej guza piętowego; po stronie prawej obraz prawidłowy   8. Przekrój podłużny przez dystalny odcinek ścięgna Achillesa – obraz entezopatii (badanie porównawcze)  

Ból to objaw, który w medycynie występuje najczęściej. Jest oznaką choroby bądź urazu. Jeżeli uszkodzenie tkanek jest nieuchronne, to w obwodowym i ośrodkowym układzie nerwowym dochodzi do powstania głębokich, jednak odwracalnych zmian wyrażających się nadwrażliwością i długotrwałym bólem w odpowiedzi na odczyn zapalny w uszkodzonych tkankach, które otaczają struktury nerwowe. Ból kręgosłupa może pochodzić z jednego z tych regionów bądź z obu.

W codziennym życiu stawy, zwłaszcza kończyn dolnych, zapewniają nam właściwe funkcjonowanie. Są one narażone w wielu przypadkach na różnorodne kontuzje. Szczególnie określone struktury stawu skokowego są podatne na skomplikowane urazy. Na skutek takiego stanu rzeczy może dochodzić w perspektywie czasu do wielu nieprzewidzianych powikłań oraz zaburzeń. Jednym z częstych, a zarazem poważnych urazów w obrębie stawu skokowego jest złamanie, np. trójkostkowe. Powoduje ono zazwyczaj znaczne ograniczenie wykonywania podstawowych czynności dnia codziennego. Może również doprowadzać do powstania bliżej nieokreślonego trwałego uszczerbku na zdrowiu. Aby tego uniknąć, należy poddać się odpowiedniemu postępowaniu leczniczemu, którego bardzo ważną częścią jest kompleksowa fizjoterapia.

Spondyloartroza to częsta choroba kręgosłupa, która może dotknąć nawet osobę młodą, po 40 roku życia. Jakie przyczyny stoją za rozwojem zwyrodnienia kręgosłupa? Jak wygląda leczenie tej dolegliwości?

Ból kolana przy zginaniu lub siadaniu może mieć wiele przyczyn. Czasem bywa objawem poważnej patologii w obrębie stawu, dlatego dolegliwość ta nigdy nie powinna być lekceważona. Jakie są przyczyny bólu kolan przy zginaniu?

Ból miednicy podczas chodzenia jest niestety częstą dolegliwością dotykającą wiele osób w różnych grupach wiekowych. Może być on spowodowany ogromną liczbą chorób i zawsze wymaga specjalistycznej diagnostyki. Dowiedz się jakie są możliwe przyczyny bólu miednicy przy chodzeniu oraz jak wygląda leczenie tej choroby.

Paraplegia, nazywana również paraparezą lub diplegią to rodzaj paraliżu obejmujący najczęściej kończyny dolne. Rzadko kiedy całkowite wyleczenie paraplegii jest możliwe, dlatego też rehabilitacja stanowi podstawową metodę leczenia. Dowiedz się na czym polega paraplegia i jak skutecznie przeprowadzać rehabilitację u osoby z paraparezą.

Tworzywa termoplastyczne Orfit®, które osiągają możliwość kształtowania w relatywnie niskiej temperaturze, pozwalają nam wykonywać ortezy lub ich części bezpośrednio na ciele pacjenta. Zaletą tego jest idealne dopasowanie do kształtu ciała, możliwość wielokrotnego przemodelowania, dokonywania poprawek i korekcji oraz szybkość wykonania unieruchomienia lub ortezy. Podczas modelowania tworzywa na ciele pacjent odczuwa przyjemne ciepło, a czas w którym tworzywo stygnie pozostając w nowo przyjętym kształcie nie przekracza kilku minut (w zależności od grubości użytego materiału i temperatury otoczenia). Dzięki rozciągliwości materiału, która w przypadku niektórych tworzyw sięga 1000%, uzyskujemy bardzo równomierne rozmieszczenie nacisku na ciało. Pamięć kształtu tworzyw zapewnia wielokrotne wprowadzanie zmian i poprawek zarówno w trakcie wykonania zaopatrzenia jak i w trakcie używania (zmiana kąta zgięcia stawu, zmiana obwodu przy ustępowaniu obrzęku itp.). Zaopatrzenie wykonane indywidualnie może unieruchamiać, ograniczać zakres ruchu, korygować tor ruchu lub łączyć wszystkie te cechy. Zaopatrzenie ręki i kończyny górnej Zaopatrzenie indywidualne wykorzystujemy w ortopedii, reumatologii, neurologii. Z tworzyw można wykonać aparat Stacka stabilizujący staw międzypaliczkowy dalszy, aparaty unieruchamiające palec, staw śródręczno-paliczkowy oraz nadgarstek. Aparaty statyczne mogą być wykonane z tkaninopodobnych materiałów Orficast™, które są przyjemne w dotyku, pozwalają skórze oddychać, a ich sztywność można łatwo regulować poprzez zastosowanie różnej liczby warstw (zdj. 1). Aparaty dynamiczne, w których wykorzystujemy siłę zewnętrzną wykonujemy z użyciem systemów sprężynowych lub naciągów gumowych w prowadnicach (zdj. 2). W reumatologii odpowiednie ortezy ręki oraz nadgarstka zapobiegają ulnaryzacji stawów, nie ograniczając funkcjonalności ręki a zastosowanie materiałów o gładkiej strukturze nie powoduje uszkodzeń delikatnej skóry (zdj. 3). Ortezy dla pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi zapobiegają powstawaniu przykurczów i deformacji. Dla dwóch ostatnich grup pacjentów znacznym ułatwieniem funkcjonalności może być poprawa jakości chwytu poprzez dostosowanie kształtu przedmiotów codziennego użytku. Dzięki zastosowaniu granulatu termoplastycznego Allfit, w prosty sposób można wykonać nasadki na sztućce, długopisy, często używane narzędzia dokładnie dopasowane do dłoni (zdj. 4). Kończyna dolna i tułów Częstym problemem pacjentów z opadającą stopą jest dobranie ortezy zapobiegającej opadaniu, która może być używana w normalnym obuwiu. Zastosowanie ortezy indywidualnej dzięki dokładnemu dopasowaniu rozwiązuje ten problem. Materiały pokryte bawełnianą tkaniną mogą służyć do wykonania unieruchomień kończyny dolnej lub gorsetów doniczkowych i kamizelkowych Orfizip (zdj.5). Ogromna różnorodność form, grubości, sztywności, kolorów oraz dostępność materiałów gładkich lub perforowanych pozwala na wykonanie zaopatrzenia ortopedycznego, w którym słowo „indywidualne” nabiera prawdziwej wartości.   mgr Piotr Haremski Centrum Medyczne Stanley w Poznaniu

Współczesna medycyna kardiologiczna to przede wszystkim wysoki poziom profilaktyki oraz wysoka skuteczność leczenia chorób układu krążenia. W czasach fascynacji kardiologią interwencyjną oraz stale rozwijającą się farmakoterapią często zapomina się o narzędziu terapeutycznym, jakim jest rehabilitacja. Tymczasem coraz większa liczba publikacji naukowych wskazuje na istotną rolę rehabilitacji w przypadku chorych poddanych zabiegom kardiologii interwencyjnej i kardiochirurgii.