IBS jest chorobą o wieloczynnikowej etiologii, której głównym mechanizmem patogenetycznym jest rozregulowanie osi jelita–mózg. Objawy obejmują głównie zaburzenia przewodu pokarmowego wynikające z dysbiozy mikrobioty jelitowej oraz nadwrażliwości trzewnej. Jednak pacjenci zgłaszają również objawy pozajelitowe i często spełniają kryteria diagnostyczne dla innych zaburzeń czynnościowych. Często występują u tych pacjentów problemy emocjonalne, depresja oraz lęki. W odniesieniu do złożonej etiologii i cech klinicznych IBS należy zastosować podejście holistyczne zarówno na etapie diagnostycznym, jak i na etapie leczenia.

Wraz z początkiem lipca 2021 roku rozpoczęło się obowiązkowe raportowanie zdarzeń medycznych. Obowiązek ten dotyczy również fizjoterapeutów. Co musi wiedzieć fizjoterapeuta o raportowaniu danych medycznych? Jakie informacje gabinety fizjoterapeutyczne muszą przekazywać do Systemu P1?

Problem odpowiedniego dokumentowania stanu pacjenta, obiektywizacji, monitorowania i kwantyfikacji prowadzonej terapii, jej postępów lub ich braku stanowił od zawsze poważne wyzwanie dla fizjoterapeutów.

Terapia powięziowa to rozległy termin określający wszelkie zabiegi celujące w tkankę łączną – od endomysium tworzącego „szkielet” ludzkich mięśni aż do powięzi powierzchownej pokrywającej całe ciało. W artykule skupiono się nie na konkretnych technikach, ale na mechanizmach sprawiających, że ten rodzaj terapii może być wyjątkowo przydatny w fizjoterapii sportowej.

Jednymi z ostatnich etapów usprawniania pacjentów jest zwiększenie wytrzymałości i przygotowanie pacjenta do aktywności rekreacyjnej i sportowej. Okres ten przeważnie rozpoczyna się pomiędzy 12. a 16. tygodniem od zabiegu.

Rehabilitacja pacjentów po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w okresie 6–8 tygodni po zabiegu wymaga uzupełnienia programu usprawniania o kolejne elementy przywracające funkcje pacjenta.

Prawidłowa ruchomość stawu łokciowego odgrywa dużą rolę przy codziennych czynnościach, takich jak jedzenie, picie czy pielęgnacja ciała. W jeszcze większym stopniu dotyczy to sportu. Kontuzje stawu łokciowego, jeżeli nie są szybko wyleczone, mogą ciągnąć się miesiącami. Dlatego w każdym przypadku ważne jest precyzyjne badanie tego stawu.

Zmiany zwyrodnieniowe lub urazy ścięgien mięśni stożka rotatorów powodują bóle i niestabilność w obrębie stawu barkowego. Ze względu na swoją lokalizację i powierzchowny przebieg ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego jest strukturą, która często ulega uszkodzeniu. Może to być spowodowane dużym urazem lub przewlekłym zespołem ciasnoty podbarkowej.

Życie człowieka zależne jest od wielu różnych czynników. Na jego jakość wpływają m.in. dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne, status majątkowy czy poczucie spełnienia zawodowego. Jednak nieuchronnością jest upływający czas. Każdy człowiek na ziemi w każdej sekundzie starzeje się w sposób nieodwracalny, aby stać się u schyłku swojego życia starcem. 

Skierowanie lekarskie jest warunkiem koniecznym do powstania prawa pacjenta świadczeniobiorcy do wykonania i sfinansowania świadczenia opieki zdrowotnej ze środków publicznych. W niektórych sytuacjach ustawodawca pomija wymóg realizacji świadczenia zdrowotnego na podstawie przedłożonego skierowania. Należy pamiętać, że skierowanie lekarskie stanowi element dokumentacji medycznej pacjenta i korzysta z prawa do ochrony danych osobowych. Ponadto skierowanie nie może sugerować pacjentowi wyboru konkretnej placówki medycznej, ponieważ może to wskazywać na ograniczanie pacjentowi prawa do wyboru świadczeniodawcy. W przypadku rehabilitacji leczniczej realizacja świadczenia odbywa się na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego ważnego 30 dni od daty wystawienia. Ustawodawca zrezygnował bowiem z przyjętej zasady bezterminowości skierowań lekarskich w przypadku realizacji wspomnianych świadczeń.

W okresie ciąży w organizmie kobiety dochodzi do wielu zmian na poziomie fizjologicznym. Jedną z nich jest zwiększona masa ciała. Po porodzie waga kobiety normalizuje się, ale proces ten przebiega etapami. Najwięcej kilogramów kobiety tracą w ciągu trzech pierwszych miesięcy po porodzie. Ubytek pierwszych 4–5 kg dokonuje się wraz z urodzeniem dziecka i wydaleniem łożyska. Po tygodniu kolejne 3,18–5,0 kg kobiety tracą wraz z potem, moczem i odchodami popołogowymi oraz na skutek zwijania się macicy. W okresie od 3.–6. miesiąca po porodzie spadek masy ciała wynosi średnio ok. 1 kg. Kobiety, które do 6. miesiąca po porodzie nie powróciły do masy ciała sprzed ciąży, prawdopodobnie będą jeszcze długo ważyły więcej [1].

Dysfunkcje trzewne (wisceralne) są zaburzeniami lub zmianami funkcjonalnymi powiązanych elementów systemu trzewnego, włączając w to więzadła, powięź, układ limfatyczny i krwionośny, powiązania neurologiczne oraz system mięśniowo-szkieletowy. Dysfunkcje wisceralne mogą być powiązane z objawami miejscowymi (np. chorobą refluksową żołądka lub wysiłkowym nietrzymaniem moczu), objawami oddalonymi (np. ból barku spowodowany chorobą pęcherzyka żółciowego) albo z bezobjawowymi wzorcami napięć.