Dotychczas nie wyjaśniono patomechanizmu warunkującego wystąpienie sztywności w chorobie Parkinsona. Jedna z teorii twierdzi, że z powodu wypadnięcia oddziaływania układu nigrostriatalnego dochodzi do odhamowania aktywności gałki bladej i jądra niskowzgórzowego, co prowadzi do wzrostu napięcia mięśniowego. Badania przeprowadzone na małpach, u których wywołano chorobę Parkinsona i usunięto gałkę bladą i jądro niskowzgórzowe, wykazały ustąpienie sztywności. Niestety, wyniki nie znalazły zastosowania klinicznego [1]. 

Dolegliwości bólowe w okolicy lędźwiowo--krzyżowej występują u pacjentów bardzo często, dlatego pojęcie „stabilizacji centralnej” jest niezwykle popularne. To złożone zagadnienie wymaga zrozumienia i precyzji, a także holistycznego podejścia do procesu terapeutycznego poprzez włączenie relaksacji i mobilizacji przed wdrożeniem właściwych ćwiczeń stabilizacyjnych.

W poprzednich częściach cyklu przedstawiono etiopatogenezę nadmiernej ruchomości stawów (NRS) i jej diagnostykę [1, 2, 3]. Zwrócono uwagę, że NRS może być jednym z objawów wielu chorób, których podłożem jest genetycznie uwarunkowany defekt kolagenu – zespołu NRS (ZNRS), zespołu Ehlersa i Danlosa oraz zespołu Marfana [2]. Uzasadniono konieczność profilaktyki wtórnej i usprawniania układu ruchu w przypadku NRS, mających na celu zapobieganie niepełnosprawności. Kolejna – czwarta część serii prac obejmuje zasady postępowania usprawniającego u osób z NRS.

Złamania obojczyka stanowią ok. 2–5% wszystkich złamań oraz ok. 40–60% wszystkich złamań w okolicy obręczy barkowej. Większość obrażeń obojczyka występuje na skutek bezpośredniego urazu okolicy barku. 

Kiedy człowiek jest zmęczony, nie zwraca uwagi na prawidłowe wzorce – często przyjmuje złą postawę, ponieważ tak mu wygodniej, zgodnie z zasadą, że ciało porusza się po linii najmniejszego oporu [1]. To powtarzanie błędów w czasie pracy staje się zwyczajowym nieprawidłowym wzorcem, a centralny system nerwowy (CSN) zaczyna wykorzystywać go jako podstawową strategię do utrzymania pozycji. Coś, co nie jest normą, powoli nią się staje [2]. Istnieje wiele dowodów na to, że układ ruchu trzeba traktować jak jeden łańcuch kinematyczny, ponieważ każde zaburzenie czynnościowe w jednym elemencie powoduje zaburzenie funkcji mechaniki, a z czasem anatomii nie tylko w miejscu przeciążenia, ale także w odległych od niego obszarach [3].

Niezależnie od przyczyny porażenia nerwu twarzowego są bardzo znamienne i łatwe do rozpoznania. Na początku choroby pacjent zgłasza bóle w okolicy ucha. Czasem dolegliwości te obejmują potylicę, kark i żuchwę. W procesie leczenia równocześnie z podaniem farmaceutyków należy rozpocząć proces fizjoterapii.

Plastry do kinesiotapingu, nazywane również taśmami kinezjologicznymi w ostatnich latach cieszą się niezwykłą popularnością. Kinesiotaping poza oczywistym zastosowaniem w gabinetach fizjoterapeutów, obecny jest również w wielu innych dziedzinach medycyny – neurologii, onkologii, pediatrii, a nawet ginekologii. Na czym polega ich działanie?

Dolegliwości w kompleksie barkowym to coraz częściej występujący problem. Bark umożliwia różne położenia i konfiguracje kończyny górnej, dlatego jego schorzenia wpływają tak negatywnie na codzienne aktywności całego organizmu. Lekceważenie zmian może skutkować poważnymi oraz nieodwracalnymi uszkodzeniami aparatu ruchu. Chociaż zmian różnicujących bóle barku jest wiele, istotne staje się wprowadzenie fachowej diagnostyki determinującej pożyteczne leczenie. 

Zespół górnego otworu klatki piersiowej (z ang. thoracic outlet syndrome – TOS) to zespół objawów bólowych i zaburzeń czuciowo-ruchowych wywołanych przez ucisk na włókna nerwowe i/lub naczynia krwionośne w okolicy górnego otworu klatki piersiowej. 

Migrena należy do jednej z najczęstszych chorób neurologicznych i występuje u ok. 15% społeczeństwa. Była opisywana już w starożytności przez lekarzy greckich i rzymskich. W II wieku naszej ery Galen nadał jej nazwę łacińską (hemicrania), która wskazywała na typowy dla migreny ból występujący po jednej stronie głowy. To też było pomocne w różnicowaniu pokrewnych dolegliwości. Choroba, jaką jest migrena, stanowi obecnie duży problem dla pacjentów, ale również dla lekarzy. Mimo obszernej literatury, badań i niezwykle typowego obrazu klinicznego leczenie tej przypadłości nadal nie przynosi oczekiwanych efektów [1].

Wszczepienie urządzenia do stymulacji serca zmienia jakość życia chorych. Ważną i nieodzowną składową procesu leczenia jest sfera somatyczna, zgodnie z zasadą „Wszystko, co ma wpływ na pacjenta, wymaga uwzględnienia”. Wstępnie przeprowadzone badania w Poradni Stymulatorów Serca Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu pokazują, że jakość życia pacjentów po wszczepieniu stymulatora serca znacznie się poprawia i jej poziom w ocenie pacjentów jest zadowalający. Jednocześnie ocena jakości życia jest niższa w porównaniu z osobami zdrowymi. W procesie leczenia i rehabilitacji chorych ze stymulatorami serca do oceny tej użyto kwestionariusz WHOQOL-BREF (The World Health Organization Quality of Life).

Hokej na trawie wydaje się dyscypliną niszową – przynajmniej jeśli weźmie się pod uwagę zainteresowanie i liczbę klubów w Polsce. Dyscyplinę tę uprawia ponad 2000 Polaków. W najwyższej klasie rozgrywkowej występuje 10 drużyn. Szybko także trafił do rodziny sportów olimpijskich – turniej hokeja na trawie rozegrano po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich w 1908 r. w Londynie, a od igrzysk w Amsterdamie w 1928 r. na stałe gości w programie największej i najbardziej prestiżowej sportowej rywalizacji. Dziś hokej na trawie jest trzecią dyscypliną globu – po piłce nożnej i krykiecie – pod względem popularności i liczby osób ją uprawiających.