Dział: Otwarty dostęp
Utrzymujący się ból szyi z ograniczeniem jej ruchomości, z obecnością lub brakiem bólu promieniującego wzdłuż ramion, jest częstą przyczyną zgłaszania się pacjentów do fizjoterapeutów i ortopedów. W niniejszym artykule zostaną omówione najczęstsze zaburzenia i podane proponowane protokoły ich leczenia.
Znaczącą część pacjentów w zakładach rehabilitacji leczniczej, zarówno publicznych, jak i prywatnych, stanowią osoby niepełnosprawne. Z myślą o nich w zakładach rehabilitacji powinny być podejmowane różnorodne działania. Po pierwsze, należy realizować obowiązki wynikające bezpośrednio z prawa. Po drugie, wprowadzanie dodatkowych udogodnień dla osób niepełnosprawnych jest bardzo istotnym elementem kształtowania pozytywnego wizerunku świadczeniodawcy, czyli public relations. Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych pojęć prawnych związanych z niepełnosprawnością oraz wskazanie nowych uprawnień do świadczeń opieki zdrowotnej, w tym rehabilitacji leczniczej, jakie mają osoby niepełnosprawne w stopniu znacznym.
Skręcenie stawu skokowego jest jednym z najczęściej występujących urazów w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego. Ze względu na jego powszechność oraz możliwość wystąpienia uciążliwych powikłań bardzo istotne jest prowadzenie kompleksowej i zaplanowanej fizjoterapii, poprzedzonej wnikliwym badaniem lekarskim oraz w uzasadnionych przypadkach badaniami dodatkowymi, umożliwiającej jak najszybszy powrót pacjenta do zdrowia.
Zastosowanie laseroterapii w medycynie ma już ponad 40 lat. Wykorzystywane jest powszechnie w chirurgii, medycynie estetycznej i fi zjoterapii. Początkowo przebadano i wprowadzono do powszechnego użytku lasery niskoenergetyczne (LLL – Low Level Laser Therapy) o mocy do 500 mW, które nie zwiększają temperatury tkanek powyżej 1°C. Wraz ze wzrostem mocy i dawki terapeutycznej w leczeniu zaczęto stosować lasery wysokoenergetyczne zwane w skrócie HILT lub HEL (High Intensity Laser Therapy, High Energy Laser). W niniejszym artykule zostaną przedstawione zalety ich stosowania w terapii przeciwbólowej.
Kobiety, które przygotowują się do macierzyństwa bądź już są w ciąży, wciąż rzadko podejmują aktywność fizyczną, w tym ćwiczenia mięśni dna miednicy. Wynika to głównie z faktu, iż nie mają one świadomości wagi tych ćwiczeń. Wyedukowana kobieta nie tylko może wpływać na już występujące dolegliwości bólowe, ale poprzez profilaktykę może również zapobiec wielu problemom, które dotykają ciężarne. Działania profilaktyczne powinny występować nie tylko w trakcie ciąży, ale też w okresie ją poprzedzającym, a także po jej rozwiązaniu.
Zespół cieśni nadgarstka to jedna z najczęstszych neuropatii obwodowych w obrębie kończyny górnej. Dotyczy 3% populacji w średnim i starszym wieku, przeważnie występuje u kobiet, osób z nadwagą lub otyłością oraz wykonujących pracę umysłową, głównie przed komputerem. Charakteryzuje się bólem, parestezjami występującymi w nocy w obrębie I, II i III palca, osłabieniem siły mięśniowej lub nawet zanikiem kłębu kciuka. W celu wykrycia i potwierdzenia zespołu cieśni kanału nadgarstka stosuje się dokładną diagnostykę, począwszy od wywiadu, testów prowokacyjnych, oceny siły mięśniowej po bardziej
obiektywne badania obrazowe. Celem pracy jest przedstawienie metod diagnostyki neuropatii obwodowej kończyny górnej, jaką jest zespół cieśni kanału nadgarstka.
Zgodnie z definicją Baxtera i wsp. (2005) [1] mózgowe porażenie dziecięce (MPD) stanowi grupę zaburzeń rozwoju ruchu i postawy wpływających na ograniczenie aktywności. Są one spowodowane niepostępującym uszkodzeniem rozwijającego się mózgu płodu lub niemowlęcia. Zaburzeniom ruchu często towarzyszą zaburzenia czucia, poznawcze, porozumiewania się, postrzegania, zachowania oraz padaczka.
W leczeniu przepukliny oponowo-rdzeniowej bardzo istotne jest jak najszybsze rozpoczęcie terapii i pobudzenie procesów kompensacji oraz wykorzystanie możliwości adaptacji organizmu do zaburzeń czynności. Zastosowanie metody Vojty pozwala odbudować drogi nerwowe i uzyskać prawidłowy wzorzec ruchowy. Jest to metoda tania, wszechstronna i skuteczna, przede wszystkim stosowana przy czynnym udziale rodziców i w rodzinnym domu, co ma dodatkowe korzyści, jeżeli chodzi o rozwój osobowości dziecka.
W wyniku braku efektów leczenia zachowawczego często podejmuje się decyzję o wykonaniu operacji ginekologicznej w przypadku schorzeń narządu rodnego lub jego okolic. W celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym i przyspieszenia powrotu pacjentki do sprawności sprzed zabiegu, jak również podniesienia komfortu chorej w okresie rekonwalescencji, warto zastosować wczesną rehabilitację.