Mózg podlega ciągłym zmianom chemicznym, strukturalnym i funkcjonalnym. Zmiany te zachodzą dzięki zróżnicowanym mechanizmom neurofizjologicznym, na które wpływa tryb życia, a zwłaszcza dieta, poziom aktywności fizycznej i umysłowej oraz jakość snu. Poprzez modyfikację wymienionych czynników można wpływać na neurogenezę, a także modyfikować połączenia między już istniejącymi neuronami, co wykorzystuje się w neurorehabilitacji.
Dział: Protokoły fizjoterapeutyczne
W ostatnich latach rośnie popularność magnetoterapii. Magnesy wykorzystuje się w leczeniu chorób oraz określonych objawów chorobowych. Jednym ze sposobów stosowania magnesów w terapii jest metoda Osamu Ito, którą przybliża niniejszy artykuł.
Standardy prawne wykonywania zawodu fizjoterapeuty reguluje ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty. Istotną częścią wykonywania tego zawodu, a obecnie
również standardem ustawowym, jest obowiązek przestrzegania praw pacjenta. Ich naruszenie może skutkować odpowiedzialnością prawną fizjoterapeuty, dlatego tak ważna jest wiedza o nich i ich przestrzeganie.
Kończyna górna w procesie ewolucyjnym człowieka z roli podporowej przekształciła się w narzędzie chwytne, zdolne do ruchów o wysokiej precyzji. Procesowi temu towarzyszyć musiały zmiany anatomii samej kończyny (pojawiły się mniej masywne kości, ale bardziej ruchome stawy z licznymi drobnymi mięśniami ręki), a także rozwój układu nerwowego, dzięki któremu człowiek może korzystać w pełni z możliwości tak doskonałego mechanizmu, jakim jest ludzka ręka. Ceną za tę ścieżkę rozwoju jest jednak zwiększone ryzyko urazów i przeciążeń kończyny górnej.
Zespół cieśni nadgarstka to jedna z najczęstszych neuropatii obwodowych w obrębie kończyny górnej. Dotyczy 3% populacji w średnim i starszym wieku, przeważnie występuje u kobiet, osób z nadwagą lub otyłością oraz wykonujących pracę umysłową, głównie przed komputerem. Charakteryzuje się bólem, parestezjami występującymi w nocy w obrębie I, II i III palca, osłabieniem siły mięśniowej lub nawet zanikiem kłębu kciuka. W celu wykrycia i potwierdzenia zespołu cieśni kanału nadgarstka stosuje się dokładną diagnostykę, począwszy od wywiadu, testów prowokacyjnych, oceny siły mięśniowej po bardziej
obiektywne badania obrazowe. Celem pracy jest przedstawienie metod diagnostyki neuropatii obwodowej kończyny górnej, jaką jest zespół cieśni kanału nadgarstka.
Haluks (hallux valgus) to koślawe zniekształcenie palucha w stawie I śródstopno-paliczkowym (metatarsophalangeal – MTP). Polega na koślawym ustawieniu palucha i szpotawym ustawieniu I kości śródstopia. Kąt pomiędzy osią palucha a osią I kości śródstopia przekracza 20°. Skutkiem tego jest uwydatnienie po stronie przyśrodkowej stopy głowy I kości śródstopia.
W nawiązaniu do monografii i artykułów dotyczących metodyki i aparatu SKOL-AS w artykule zaprezentowano wybrane ćwiczenia prowadzone w pozycji siedzącej. Działanie zgodne z metodyką SKOL-AS daje możliwości reedukacji wzorca ruchowego i jego utrwalenia.
Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie wybranych technik masażu głębokiego w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (myofascial pain syndrome – MFPS) u kanadyjkarzy. Przedstawiono autorski program postępowania w MFPS w tej grupie sportowców, scharakteryzowano podstawy techniki wiosłowania w łodzi oraz zarys aktów ruchowych w kanadyjkarstwie. Zwrócono także uwagę na przymusowe asymetryczne ułożenie ciała zawodnika oraz przybliżono główne mięśnie obciążane w trakcie wysiłku.
Badanie termograficzne to nieinwazyjna metoda obrazowania zmian fizjologicznych oraz metabolicznych organizmów żywych. Znajduje zastosowanie w ocenie mikrokrążenia, identyfikacji stanów zapalnych, dysfunkcji mięśniowo-powięziowych oraz reakcji układu nerwowego. Jest to jedna z nielicznych metod pozwalająca na obrazowanie całego ciała przy zachowaniu stosunkowo niskich kosztów badania. Jako metoda bezpieczna, bez udziału wysyłanego promieniowania do ciała pacjenta, znajduje szerokie zastosowanie w monitorowaniu procesów leczenia.
Terminologia schorzeń stawu rzepkowo-udowego w literaturze fachowej nie jest do końca jednolita. Obecnie w polskim piśmiennictwie wyróżnia się takie schorzenia stawu rzepkowo-udowego jak nawykowe podwichnięcie rzepki, zespół rzepkowo-udowy, zwany również zespołem nadmiernego bocznego przyparcia rzepki, oraz nawrotowe zwichnięcie
rzepki. Tym, co łączy wyżej wymienione schorzenia, jest zaburzenie zborności w stawie rzepkowo-udowym (tzw. toru ruchu rzepki), określane jako patellofemoral malalignment [1, 2].
Dolegliwości bólowe w obrębie kończyny górnej mogą mieć różną przyczynę, dlatego tak ważna jest diagnostyka różnicowa. W ustaleniu prawidłowego rozpoznania pomocne jest tradycyjne badanie radiologiczne, które pozwala na wykrycie wielu patologii, takich jak urazy, zmiany zwyrodnieniowe, przeciążeniowe, choroby metaboliczne, zapalne i nowotwory, choć ma też swoje ograniczenia.
Określenie „techniki funkcjonalne” pojawiło się w latach 50. XX wieku na szkoleniach osteopatycznych w Ameryce pod hasłem „Funkcjonalne podejście do szczególnych problemów osteopatycznego leczenia manualnego”. Techniki te wywodzą się z tradycyjnych metod terapii manualnej pochodzących z początków osteopatii (XIX w.). Ich źródła leżą w bogatej tradycji zastosowań rozluźniania pozycyjnego, często opartego na intuicji.