Każdy poród, który prowadzi do nadmiernego przeciążenia dziecka, może być określany jako traumatyzujący. Pod pojęciem urazu okołoporodowego rozumie się pewne trudności natury fizycznej lub zarówno fizycznej, jak i psychicznej, których występowanie można łączyć z niektórymi wydarzeniami mającymi miejsce podczas procesu porodowego. Wymienia się wiele czynników, które wpływają na dziecko podczas porodu. 

W czasie ciąży w organizmie kobiety występują różnorakie zmiany na podłożu hormonalnym. Są one podporządkowane potrzebom rozwijającego się płodu i przygotowują organizm kobiety do porodu kończącego ciążę. Wśród tych procesów istotne są też zmiany czynnościowe w narządzie ruchu. Rozwój płodu skutkuje zwiększeniem objętości macicy i brzucha, a to z kolei powoduje rozciąganie i osłabienie powięzi brzusznej i mięśni prostych brzucha. Ich rozstępy są poważnym problemem biomechanicznym i zdrowotnym (ryzyko przepukliny), a rozciągnięta skóra tej okolicy może prowadzić do trwałych defektów kosmetycznych [10]. 

Terapia osteopatyczna moczenia nocnego (enuresis nocturna) wymaga specjalistycznej wiedzy dotyczącej dynamiki anatomicznej danego obszaru oraz fizjologicznych funkcji pęcherza. Kompetencje diagnostyczne są ściśle związane ze zrozumieniem procesów fizjologii. Diagnostyka osteopatyczna różni się jednakże od rozpoznania dokonywanego zgodnie z kanonami medycyny akademickiej i opiera się na innych kanałach dostępu diagnostycznego oraz odmiennych metodach badania. 

Umownie przyjęło się opisywać górny otwór klatki piersiowej (GOKP) jako ramę kostno-powięziową zawartą pomiędzy segmentami kręgosłupa od tyłu, otoczeniem górnych żeber od boku i połączeniem żebrowo-mostkowym od przodu. Jednak traktując tę strefę szerzej, jako przejście szyjno-piersiowe, nie sposób nie zaliczyć do niej pasa barkowego  z połączeniem łopatkowo-obojczykowym z licznymi warstwami mięśni i więzadeł, a także górnej części śródpiersia. W rejonie tym zawarte są tak ważne struktury, jak duże naczynia tętnicze i żylne, do których spływają przewody limfatyczne, nerwy błędne, nerwy przeponowe, zwoje i włókna układu autonomicznego, szczytowe płaty płuc, przełyk i tchawica. System powięzi głowy i szyi znajduje swoją kontynuację w poszczególnych warstwach otaczających z zewnątrz górny otwór klatki piersiowej, a wewnątrz tworzących skomplikowany układ „kieszeni”, w których wspomniane elementy anatomiczne bezpiecznie prowadzone są do celu. 

Urazy czaszkowo-mózgowe to ogólne, aczkolwiek właściwe, kliniczne określenie różnych pod względem przyczyny i skutków urazów okolicy głowy. W krajach europejskich ok. 300 na 100 tys. osób rocznie jest hospitalizowanych z powodu urazu głowy. Urazy tego typu stanowią poważny problem medyczny, socjalny i ekonomiczny, a ich ogólna liczba wciąż wzrasta. Oczywiście większość urazów ma łagodny charakter i generalnie okazuje się niegroźna dla zdrowia poszkodowanego człowieka. Jednak ok. 25 na 100 tys. poszkodowanych osób wymaga hospitalizacji w wyniku umiarkowanego oraz poważnego uszkodzenia głowy, a statystycznie dziewięć z tych osób umiera w wyniku bezpośredniego, pierwotnego uszkodzenia mózgu lub w wyniku wtórnych zmian pourazowych mózgowia.

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF) czas jest niezwykle ważną „komponentą” prawidłowego stymulowania neuroplastyczności ośrodkowego układu nerwowego (OUN) po incydencie mózgowo-naczyniowym. W rehabilitacji neurologicznej podstawą usprawniania pacjentów jest określenie ich problemów zgodnie z zasadami ICF. Program usprawniania dostosowany jest do poziomu zaburzenia według tej klasyfikacji. We wczesnej rehabilitacji znajduje się on najczęściej na wielu poziomach [5]. 

Problem bólów kręgosłupa jest współcześnie zjawiskiem cywilizacyjnym. Siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej sprzyjają deformacjom kręgosłupa w każdym jego odcinku. Diagnostyka i różnicowanie napadów bólowych są niezwykle trudne. Fizjoterapeuci często posługują się wieloma metodami i schematami diagnostycznymi. Jednakże jedną z bardziej popularnych koncepcji w tym zakresie jest metoda McKenziego oparta na opracowanych specjalnych protokołach diagnostycznych odrębnych dla każdego odcinka kręgosłupa oraz kończyn. 

Znajomość różnic funkcjonowania układu oddechowego dzieci i osób dorosłych jest bardzo ważnym elementem fizjoterapii i higieny układu oddechowego małych dzieci. Układ oddechowy małego dziecka charakteryzuje się bowiem mniejszą objętością przepływową, płuca zajmują znacznie mniejszą powierzchnię ciała, klatka piersiowa cechuje się zwiększoną elastycznością strukturalną i wykazuje znacznie większą podatność na oddziaływanie czynników zewnętrznych i grawitacyjnych, na które dziecko nie było eksponowane w środowisku prenatalnym [1, 2].

Dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowo-krzyżowej są objawem niespecyficznym i właściwym dla wielu jednostek chorobowych [1]. Określenie jednoznacznej etiologii jest trudne z powodu występowania zespołu nakładania bądź istnienia ścisłych zależności patogenicznych pomiędzy jednostkami chorobowymi wchodzącymi w skład wymienionych grup [2]. Dlatego też w procesie stawiania prawidłowej diagnozy wysuwa się  przeprowadzenie rzetelnego badania przedmiotowego i podmiotowego oraz diagnostyki różnicowej. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie diagnostyki stawu krzyżowo-biodrowego dla potrzeb fizjoterapii. 

Rolling – to brzmi modnie. Trening z użyciem rollera staje się coraz popularniejszy w świecie fitnessu. Tym razem to jednak coś więcej niż przelotna moda. Warto poznać kilka powodów, dla których trzeba skorzystać z tej nowoczesnej metody treningowej.