Pozycjonowanie, prawidłowe układanie pacjenta stacjonarnego niemogącego samodzielnie zmienić swojego ułożenia, jest  podstawową formą terapii, jaką można zaproponować takiemu pacjentowi. Odpowiednie ułożenie powinno wpisywać się w założenia nowoczesnych terapii neurorozwojowych, a jednocześnie stwarzać warunki możliwie komfortowej codziennej egzystencji. Nową wartością jest praktyczne i teoretyczne zunifikowanie pojęcia terapii ułożeniowej i stworzenie nowego modelu terapii ułożeniowej.

Odpowiednio wczesne stwierdzenie lekkich odchyleń od prawidłowych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do deficytów motorycznych i problemów w wieku szkolnym, jest niezwykle istotne już w okresie niemowlęctwa. Dzięki diagnostyce metodą Prechtla i wczesnemu rozpoznaniu dziecko można poddać odpowiedniej terapii w okresie, gdy jest ona najskuteczniejsza ze względu na ogromną plastyczność ośrodkowego układu nerwowego.

Dokuczliwe bóle głowy, szyi i stawów obwodowych, stające się bardzo często przewlekłymi, to dosłownie wierzchołek góry lodowej dolegliwości, z jakimi zmaga się współczesne społeczeństwo. Ogrom dolegliwości bólowych w krajach dobrze rozwiniętych to zjawisko pretendujące do miana epidemii, o której mówi się w przypadku liczby osób cierpiących z powodu bólu pleców w Stanach Zjednoczonych czy problemów z kręgami szyjnymi w Norwegii [1]

Początki powstania autorskiej metody dr Svetlany Masgutovej (Masgutova neurosensorimotor reflex integration – MNRI®) sięgają roku 1989. W latach 1975–1980, kiedy była studentką psychologii, jej głównym polem zainteresowań były odruchy, ich rozwój oraz dojrzewanie. Fascynacja ta\ przełożyła się bezpośrednio na temat pracy dyplomowej Odruchy bezwarunkowe, nieświadome procesy i osobowości. Swoją wiedzę rozwijała, studiując publikacje pionierów z zakresu rozwoju odruchów: I. Sechenova, J. Konorskiego, C. Sherringtona, L. Wygotskiego, I. Pavlova oraz N. Bernsteina.

Fizjoterapeuci to zawód medyczny mający od niedawna własną ustawę i podlegający podobnym regulacjom prawnym jak inne tradycyjne zawody medyczne, np. zawód lekarza czy pielęgniarki. Podstawy prawne wykonywania zawodu fizjoterapeuty określa obecnie ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty, która obowiązuje od 31 maja 2016 r. W tej ustawie przyjęto zasadę dotyczącą także zawodów lekarza i pielęgniarki, że samo nabycie wykształcenia kierunkowego (ukończenie szkoły, studiów) nie uprawnia do wykonywania zawodu, niezbędne jest bowiem jeszcze uzyskanie tzw. prawa wykonywania zawodu. Celem artykułu jest przybliżenie nowych regulacji prawnych dotyczących nabycia, zawieszenia oraz utraty prawa wykonywania zawodu przez fizjoterapeutę.

Lecznicze wykorzystanie jogi wzbudza w ostatnim czasie coraz większe zainteresowanie zarówno wśród pacjentów poszukujących holistycznych rozwiązań swoich problemów, jak i wśród terapeutów doceniających gruntownie przemyślane formy ćwiczeń, które obejmują równocześnie kilka aspektów pracy fizjoterapeutycznej. Artykuł przedstawia propozycję wykorzystania ćwiczeń jogi w pracy z zespołem wyprostnym lędźwiowego odcinka kręgosłupa, zwracając jednocześnie uwagę na konieczność diagnostyki dysbalansu i doboru konkretnych technik w aplikacjach leczniczych.

Wielokierunkowe leczenie w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów i tocznia rumieniowatego układowego jest niezwykle istotne. Fizjoterapia chorych powinna obejmować ćwiczenia ruchowe i fizykoterapię oraz terapię specjalnymi metodami. Efektem włączenia kilku technik terapeutycznych do procesu leczenia będzie zmniejszenie odczucia bólu, wzrost aktywności i sprawności pacjenta, a więc poprawa jakości życia.

Leczenie trudno gojących się ran jest ogromnym wyzwaniem dla współczesnej medycyny. Rany przewlekłe stanowią powikłania chorób związanych z niedostatecznym zaopatrzeniem tkanek w składniki odżywcze i tlen. W szczególności dotyczą osób w podeszłym wieku, z ograniczoną ruchomością, z miażdżycą naczyń obwodowych i diabetyków [1].

Jednym z najczęstszych powodów, z jakimi pacjenci zwracają się o pomoc do fizjoterapeutów, jest uczucie dyskomfortu lub bólu z towarzyszącym zaburzeniem sylwetki górnej części ciała. Ma to niewątpliwie bezpośredni związek z długotrwałym przyjmowaniem pozycji siedzącej (western seated posture), która nieodzownie towarzyszy zachodniemu stylowi życia. Począwszy od podstawowych czynności dnia codziennego, poprzez aktywność zawodową, a na formach relaksu kończąc, człowiek przyjmuje statyczną pozycję siadu, której daleko do formy z czasów ludzi pierwotnych.

Opanowanie anatomii, zarówno strukturalnej, jak i funkcjonalnej, bez wątpienia jest podstawą skutecznej pracy fizjoterapeutów. W toku szkolenia na studiach wykorzystywane są podręczniki, atlasy, programy komputerowe oraz zajęcia sekcyjne w prosektorium. Niemniej w powszechnej opinii wiedza anatomiczna i biomechaniczna zdobyta na studiach fizjoterapeutycznych jest niewystarczająca i ambitni terapeuci chcący pogłębić swoją wiedzę chętnie inwestują w dodatkowe szkolenia, publikacje książkowe czy cyfrowe aplikacje, dzięki którym można łatwo poznać, zrozumieć i analizować poszczególne struktury ciała.

Medycyna zintegrowana (integrative east-west medicine) jest połączeniem metod medycyny konwencjonalnej z tradycyjną medycyną chińską. Podejście to cieszy się coraz większym zainteresowaniem wśród pacjentów w USA i Europie Zachodniej. Również w Polsce, wraz z rosnącą świadomością pacjentów, chęcią pielęgnowania zdrowia i profilaktyki chorób, rodzi się konieczność poszukiwania nowych metod, które sprostają tym oczekiwaniom, a także staną się uzupełnieniem dotychczasowego systemu opieki zdrowotnej. Równocześnie ważne jest, aby metody te były skuteczne, bezpieczne i dostępne dla pacjentów.

W trakcie terapii Integracji Strukturalnej praca terapeuty podobna jest do stopniowego obierania cebuli. By zrównoważyć napięcia w ciele i poprzez to spowodować lepsze ustawienie ciała w relacji do pionowej linii grawitacji, terapeuta Integracji Strukturalnej warstwa po warstwie opracowuje coraz głębsze tkanki mięśniowo-powięziowe. Sprowadza się to do pracy nad poprawą wzajemnych posturalnych relacji głównych bloków ciała.