Uszkodzenia łąkotki występują, gdy siły ścinające działające w obrębie stawu kolanowego znajdującego się w zgięciu oraz kompresji przy zrotowanej kości udowej przewyższają wytrzymałość tkanki kolagenowej łąkotki. Do drobnych uszkodzeń może dochodzić nawet w wyniku stosunkowo lekkiego urazu, co jest często następstwem występujących wcześniej zmian degeneracyjnych w obrębie łąkotek. Uszkodzonej łąkotki nie należy bagatelizować. Może to prowadzić do dalszych uszkodzeń łąkotek oraz chrząstek, a w konsekwencji innych struktur, co może spowodować zaburzenia prawidłowego funkcjonowania.

Gdy sytuacja wymaga od nas wsparcia się kulami ortopedycznymi, przez schorzenia, złamania, stopień inwalidztwa czy po zabiegach, warto zastanowić się nad wyborem odpowiednich kul, które w najbardziej komfortowy dla nas sposób pomogą nam się poruszać i odciążą nasze stawy. W takich sytuacjach stoimy przed wyborem czy zdecydować się na kule łokciowe czy kule pachowe. Który rodzaj kul wybrać aby najlepiej pasowały do danej sytuacji?

Rezonans stochastyczny to nowoczesny, innowacyjny zabieg o działaniu profilaktycznym i terapeutycznym, który jest bardzo efektywny w leczeniu schorzeń o różnym charakterze, na przykład ortopedycznych lub neurologicznych. Rezonans stochastyczny stosowany jest między innymi w terapii takich chorób jak choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne oraz stwardnienie rozsiane, ataksja (czyli zaburzenia równowagi) czy w przypadku nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci (ADHD). Jest również zabiegiem, który pomaga powrócić do zdrowia osobom po operacjach ortopedycznych oraz będących w stanie po udarze. Stosowany jest w leczeniu nietrzymania moczu, osteoporozy i neuropatii, a nawet depresji. Znajduje zastosowanie jako trening uzupełniający w wielu dyscyplinach sportowych, w szczególności takich, w których istnieją większe wymagania w odniesieniu do regulacji równowagi i sterowania odruchami.    Srt-zeptoring® opiera się na wieloletnich pracach naukowych międzynarodowych zespołów badawczych z dziedzin neurofizjologii i neurobiologii, ortopedii, fizyki, informatyki, teorii sportu i innych dyscyplin. Decydujący udział w opracowaniu tej terapii mają badania prof. dr. Dietmara Schmidtbleichera z Uniwersytetu im. Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. Podczas terapii pacjent jest delikatnie wytrącany z równowagi w sposób stochastyczny i losowy, tj. w sposób zmienny i nieprzewidywalny. Pojęcie „stochastyczny” oznacza, że częstość podstawowa zaburzana jest przez dodatkowe zakłócenia. Dzięki tej opatentowanej kombinacji stochastyki i losowości układ nerwowy i mięśnie trenowane są w sposób bardzo efektywny. Najprościej można opisać rezonans stochastyczny jako trening układu nerwowo-mięśniowego, który przyczynia się na przykład do poprawy kontroli ruchów pacjenta, zwiększenia gęstości kości oraz zwiększenia liczby i podniesieniu ochrony komórek nerwowych. Rezonans stochastyczny jest nowatorskim zabiegiem profilaktyczno-terapeutycznym, który wykonuje zaledwie kilka ośrodków w Polsce. Na czym polega rezonans stochastyczny? W medycznym ujęciu zjawiska rezonansu stochastycznego stanem pożądanym jest brak zakłóceń i zaburzeń ruchu. Sam zabieg jest jednak oparty na przeciwnym działaniu. Otóż podczas terapii pacjent stoi na specjalnym urządzeniu, które wykonuje nieregularne, losowe ruchy w różnych kierunkach. W ten sposób leczona osoba traci stabilizację, a zakłócane sygnały aktywują pracę mózgu. Zaburzenia generowane są w sposób losowy, a zadaniem pacjenta jest szybka reakcja. Efektem rezonansu stochastycznego jest przeniesienie wypracowanych rezultatów zabiegu do innych dziedzin życia. Srt-zeptoring® przeprowadzany jest za pomocą specjalnie w tym celu wynalezionego urządzenia. Srt medical® zostało opracowane i skonstruowane przez zespół niemieckich inżynierów i techników (Scisens Gmb). Sposób działania oraz technologia srt medical® są jedyne w swoim rodzaju i chronione międzynarodowymi patentami. Srt-zeptoring® jest najlepszą obecnie udostępnianą pacjentom metodą terapeutyczną. Aby to zagwarantować, wszystkie aspekty terapii znajdują się pod stałą kontrolą naukową i poddawane są dalszemu rozwojowi.

Kompresjoterapia to nowoczesna, skuteczna metoda leczenia i prewencji powstawania oraz pogłębiania się przewlekłej niewydolności żylnej.

Mózgowe porażenie dziecięce jest zaburzeniem dotyczącym rozwoju postawy i ruchu, jakie pojawia się w następstwie uszkodzenia nie w pełni rozwiniętego mózgu. Metoda limbiczno-motoryczna umożliwia rozwój funkcji ruchowych przez wprowadzenie do terapii bodźców stanowiących zainteresowania pacjenta, dzięki czemu zwiększa się jego skupienie uwagi oraz motywacja do osiągnięcia celu. Często pacjent nieświadomie osiąga rozwój ruchowy, ponieważ jest tak skupiony na ulubionym przedmiocie bądź ulubionej czynności.

W roku 2020 powinny się odbyć nowe, drugie w historii wybory fizjoterapeutów do organów samorządu zawodowego. W tym roku upływa bowiem czteroletnia kadencja organów Krajowej Izby Fizjoterapeutów wybranych w pierwszych po utworzeniu samorządu wyborach w 2016 r. Jednakże obecna sytuacja związana z epidemią koronawirusa SARS-CoV-2 w Polsce wpływa także na funkcjonowanie samorządu zawodowego fizjoterapeutów. W szczególności w związku z powyższą sytuacją wybory do samorządu zawodowego planowane na listopad bieżącego roku zostały przesunięte. Celem artykułu jest przybliżenie fizjoterapeutom podstawowej wiedzy na temat organów samorządu zawodowego – Krajowej Izby Fizjoterapeutów, w tym zasad wyboru ich członków.

Wiele czynników może negatywnie wpłynąć na rozwój dziecka. Pierwsze z nich mogą się pojawić już w okresie przedkoncepcyjnym (np. styl życia przyszłych rodziców, ich nawyki żywieniowe itp.). Nawet przy założeniu, że uda się je wszystkie lub prawie wszystkie wyeliminować, wciąż nie ma stuprocentowej pewności, że dziecko będzie zdrowe i będzie się wzorcowo rozwijać. Niniejszy artykuł ma na celu ocenę wpływu urodzeniowej masy ciała i sposobu rozwiązania ciąży na prawidłowy rozwój motoryczny niemowlęcia.

Znalezienie najlepszego, a przede wszystkim skutecznego sposobu wzmacniania siły i wytrzymałości mięśni uda stanowi ogromne wyzwanie dla wielu fizjoterapeutów, rehabilitantów oraz trenerów personalnych. Stąd też ogromne zainteresowanie i związane z tym nadzieje we wprowadzeniu nowoczesnego sprzętu stosowanego w specjalistycznej fizjoterapii. W niniejszym artykule przedstawiono połączenie różnego rodzaju ćwiczeń o charakterze ogólnousprawniającym z zestawem Biodex System 4 Pro. Szczególną uwagę zwrócono na ogromne możliwości płynące z takiego połączenia środków terapeutycznych w racjonalnym, a przede wszystkim bezpiecznym wzmacnianiu siły i wytrzymałości mięśni uda.

Urazy narządu ruchu stanowią bardzo liczną grupę dysfunkcji zaburzających w dużym stopniu prawidłowe funkcjonowanie człowieka w codziennym życiu. Zwiększona aktywność ruchowa oraz intensywny tryb życia, zwłaszcza u sportowców, np. piłkarzy nożnych, ale nie tylko, przyczyniają się w znacznym stopniu do występowania różnorodnych złamań kostnych. Jednym z najpoważniejszych, a zarazem trudnym do leczenia jest złamanie kości podudzia.

1. Przekrój podłużny przedziału bocznego stawu łokciowego – obraz prawidłowy Kryteria normy: gładkie obrysy kostne głowy kości promieniowej i główki kości ramiennej z ich regularnym odbiciem w strefach przejściowych nasada/przynasada oraz regularny zarys ściany kłykcia i nadkłykcia bocznego kości ramiennej, równoległy przebieg włókien ścięgien w kierunku pola przyczepu, równomierna wysoka echogeniczność ścięgien w strefie przyczepu.    2. Przekrój podłużny strefy przyczepów bliższych mięśni prostowników palców i prostowników promieniowych nadgarstka – obraz zmian zwyrodnieniowych Kryteria rozpoznania: kompresja główki kości ramiennej z ostrym przejściem na granicy nasada/przynasada, mikroostroga krawędzi nadkłykcia bocznego kości ramiennej, obniżenie echogeniczności i nierównoległy przebieg włókien prostowników.   3. Przekrój podłużny strefy przyczepów bliższych mięśni prostowników palców i prostowników promieniowych nadgarstka – obraz entezopatii Kryteria rozpoznania: hipoechogeniczna strefa w głębokiej warstwie ścięgien w połowie długości ściany bocznej kłykcia bocznego kości ramiennej (obraz obrzęku i horyzontalnych rozwarstwień ścięgien, ale bez pełnej utraty ciągłości – entezopatia I stopnia).   4. Przekrój podłużny strefy przyczepów bliższych mięśni prostowników palców i prostowników promieniowych nadgarstka – obraz entezopatii Kryteria rozpoznania: hipoechogeniczna strefa w głębokiej warstwie ścięgien tuż nad obrysem kostnym główki kości ramiennej (obraz rozwarstwień horyzontalnych i skośnych ścięgien, ale bez pełnej utraty ciągłości – entezopatia II stopnia).   5. Przekrój podłużny przez przedział przyśrodkowy stawu łokciowego Kryteria normy: gładkie obrysy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, równoległy przebieg włókien ścięgien zginaczy aż do przyczepu obwodowego, regularne obrysy kostne i widoczna szpara stawowa przyśrodkowa stawu ramienno-łokciowego z więzadłem pobocznym przyśrodkowym.   6. Przekrój podłużny przez ścięgna mięśni zginaczy palców i zginaczy nadgarstka – obraz entezopatii Kryteria rozpoznania: nawarstwienia okostnowe nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, nieregularne obrysy nasad kostnych tworzących staw ramienno-łokciowy z zatarciem szpary stawowej, hipochogeniczna strefa w miejscu więzadła pobocznego przyśrodkowego z jego zatarciem.   7. Przekrój podłużny przez ścięgna mięśni zginaczy palców i zginaczy nadgarstka – obraz uszkodzenia ścięgien Kryteria rozpoznania: bezechowa strefa przyczepu kostnego ścięgien zginaczy, powyżej nieregularne hiperechogeniczne odbicia z blizny, nieregularny obrys kostny kłykcia przyśrodkowego.   8. Przekrój podłużny przez ścięgna mięśni zginaczy palców i zginaczy nadgarstka – obraz zmian zwyrodnieniowych przyczepu ścięgien Kryteria rozpoznania: mikroostroga ściany kostnej kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, nieregularny przebieg włókien ścięgien w strefie przyczepu. 

Złamania nadgarstka są dość powszechnym urazem, niestety często lekceważonym. W wyniku złamania dochodzi do zaburzenia wykonywania wielu podstawowych czynności. Zbagatelizowanie problemu może przyczyniać się do niesprawności oraz przewlekłych dolegliwości uniemożliwiających pracę, a także normalne życie.